Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

De vijf wyse en dwase Maeghden.
Matth. 25.

Stemme: Ach treurt nu mijn bedroefde Schaepjes.

OM yder een sijn plicht te toogen,
Sprack Christus dees geheymenis,
En stelt haer 't Koninghrijck voor oogen,
Der Heem'len, door gelijckenis.

Door tien Jonckvrouwen,

Die als vaerdigh staen,

En 't oogh vast houwen, op den Bruydegom aen,

Als hy ter Feest sou gaen.

[p. 101]

 

2. De vijf die vulden hare vaten,

 

Met Oly om te zijn bereyt:

 

De andre, dwaes en uyt-gelaten,

 

Die dachten, waer toe niet gebeyt?

 

Als hy sal komen,

 

Dan soo is 't noch tijdt,

 

Slaep weckt de droomen: terwijl de tijdt verslijt,

 

Gelegentheydt ontglijdt.

 

3. De Bruyd'gom middernacht verscheenen,

 

Verrees gewoel en heesch geluyt:

 

Ontsteeckt u Lampen, op de beenen,

 

Geleyt hem eer de deure sluyt.

 

Vijf gantsch beladen,

 

En als onversien,

 

Om Oly baden, maer 't mocht niet geschien:

 

Gaet elders die bespien.

 

4. De vijf, nu vaerdigh, traden binnen,

 

Ter Bruyloft met den Bruydegom:

 

Verheughd van gantscher hert en sinnen.

 

De deur gesloten wierd al om.

 

d'Andre vijf klopten,

 

Heere laet ons in,

 

Maer 't oor hy stopten, voor haer dwase Min,

 

En heel verdoolde sin.

 

5. Hy sprack, ick acht niet op u kloppen:

 

Ick ken u niet het is te spae.

 

‘ Dus waeckt en bidt, wilt 't oor niet stoppen,

 

‘ Ontvonckt u Lampen altijdt drae.

 

‘ Leght op u luymen,

 

‘ Als de wacht komt aen,

 

‘ Wilt dan niet sluymen, maer heel vaerdigh staen,

 

‘ Of 't is met u gedaen.

 

‘ 6. Wel saligh die op Godt kan achten,

 

‘ Met Lampen der Godtvruchtigheyt,

 

‘ En niet op 't uytterst oordeel wachten,

 

‘ Om Oly, en zijn onbereyt.

 

‘ Och laet ons oogen,

 

‘ Altijdt wacker staen,

 

‘ Siet ons vermogen, doch genadigh aen,

 

‘ Dat wy ter Bruyloft gaen.