Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 186]
| |
Op de gewoone stemme: Wilt mijn gebedt, &c.
WIlt Heer! mijn gebedt verhooren,
Laet mijn klacht gaen tot u ooren,
En verberght u aenschijn niet.
Neyght u oor, in mijn verdriet.
Als ick roep wilt ras verschijnen,
Want mijn dagen haest verdwijnen,
Als een roock; oock zijn mijn beenen,
Als een heert verbrandt de steenen.
2. 't Hert is dor als 't gras verslagen,
Ick vergeet mijn broodt door 't klagen,
En 't gebeent kleeft aen mijn vleysch,
Door mijn suchten reys op reys.
Als een Roerdomp der Woestijne,
Sit ick als een uyl te quijnen,
Ick waeck en moet eensaem waecken,
Als een Musch doet in de daecken.
3. Mijn vyanden my steets smaden,
Rasen, sweeren in mijn schade,
Ick eet asch, gelijck als broodt,
Tranen-dranck lescht my in noot.
Wegen u gramschap en tooren.
Ghy hebt my verhooght te vooren,
En my weder laegh gedreven,
Dus bestiert ghy 's menschen leven.
4. Als een schaduw zijn mijn dagen,
Ick verdor als 't gras verslagen,
Ghy Heer blijft in eeuwigheyt,
En staet tot ons hulp bereyt.
Vwe gonst duyrt ter gedachten,
Van geslachte tot geslachten,
Ghy sult opstaen en ontfarmen,
Over Zyon u erbarmen.
5. Want de tijdt van u genade,
Is gekomen recht te stade,
| |
[pagina 187]
| |
En u knechten hebben lust,
Aen 't steen-dragen, om haer rust:
Die om 't gruys meelydigh suchten,
Want de Heydens sullen duchten,
En den naem des Heeren vreesen,
d'Aerdsche Koningen mits desen.
6. Als God Zyon op sal bouwen,
En sijn Heerlijckheyt aenschouwen,
Keert hy sich nae het gebedt,
Van die leyt ontbloot, verplet.
Hy sal 't bidden niet versmaden,
Die 't beschreven komt te stade,
Want het nae-geslacht sal loven,
God, die dit bestiert van boven.
7. Mits hy uyt sijn Heylighdommen,
Nederwaerts sal sien alomme,
Vyt den Hemel op der Aerd,
Op sijn volck hem lief en waert:
Die het suchten der gevangen,
Hoort, en los maeckt al haer prangen,
Die geboeyt ter slavernyen,
Kinderen des doodts sal vryen.
8. Op dat soo de naem des Heeren,
Werd' te Zyon t'sijner eeren,
En 't lof te Ierusalem,
Vyt-gebreyt met luyder stem.
Als de volcken t'saem vergaren,
En de Koninghrijcken varen,
Om den Heer haer God te dienen,
Die haer sal sijn gonst verleenen.
9. Die mijn kracht heeft neer-geslagen,
En verkort mijn swacke dagen.
Ick sprack, God neemt my niet heen,
Vyt dit dal en droef geween,
In het midden van mijn dagen:
Vwe jaren haer toe-dragen,
Van geslachte tot geslachten,
Wonderlijck zijn uwe krachten.
| |
[pagina 188]
| |
10. Ghy hebt d'Aerd gemaeckt en Landen,
d'Heemlen zijn 't werck uwer handen,
Doch dees sullen al vergaen,
Ghy sult eeuwigh blijven staen.
Dees gelijck een kleed verouden,
Maer ghy sult u roem behouden,
Dees als een gewaet verand'ren,
En verand'ren met malkand'ren.
11. Maer ghy zijt die selve Heere,
Die men dienen moet en eeren,
En u jaren, sonder maet,
Blijven altijdt in een staet:
Maer de kinders uwer knechten,
Sullen woonen in haer rechten,
En haer zaet sal voor u oogen,
Zijn bevestight vol vermogen.
|
|