Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Niet in schijn, maer in zijn.

Hy leefter vroom, die niet in schijn, Maer in der daet oprecht sal zijn.

Stemme: Schoonste Nimphe, &c.

WAer de Mensche in het sijn, als in schijn,
Elck sou dan gerustigh leven:
Maer het uyterlijcke lieght, en bedrieght,
Waer door menigh Mensch moet beven.

2. Schoon voor d'oogen en gelaet, soete praet,

Is een strick om mee te hangen,
Want in d'uyterlijcke sin, schuylt een Spin,
Om d'eenvoudige te vangen.

3. Buyten is 't een Schapevel, daer de Hel,

Leyt inwendigh in verborgen:
Jae een Wolf en Tyger-dier, dat u schier,
Nu of morgen sal verworgen.

4. O ghy snoo geveynsde schijn, die met pijn,

Soeckt u even Mensch te wonden,
Als ghy uwe pijlen doopt, en self loopt,
In 't bederf en snoode sonden.

5. En u schoon schijn-heyligh kleet, steeckt vol leet,

Schoon ghy toont eens Engels weesen,
Maer het is een Scorpioen, voor wiens doen,
Sich d'onnoosele moet vreesen.

6. ‘Al wat ghy uytwendigh doet, laet 't gemoed,

‘Oock inwendigh daer nae poogen:

[p. 130]

 

‘Wilt ghy wesen dat ghy schijnt, u oock pijnt,

 

‘Dat u schijn de daet kan toogen.

 

7. ‘'t Herte moet gelijck de mond, klaer en ront,

 

‘Staen oprecht met open deuren,

 

‘Anders is 't bedrogh en schijn, en venijn,

 

‘Dat u namaels brenght in treuren.

EEn oprecht Man, die soude oock niet derven gedencken, dat hy niet soude derven in 't licht verhalen. Socrates seyde, Dat die de naeste wegh was, totte eere, dat yemandt deede als hy vvilde geacht zijn, en dat hy oock sulx als hy was vertoonde.

Lipsius verhaelt in sijne Burgerlijcke vermaningen, dat als Livius Drusus een Paleys wilde bouwen, dat hem de Bouwmeester seyde, Hy soude het soo bouwen, dat hy vry van alle opsicht der Menschen was. O neen antwoorde hy, Isser eenige konst by u ovrigh, bouwt het liever dat alle Menschen mogen sien, watter by my wordt in bedreven.

Seneca seydt in 't boeck van de Zeeden; Wy moeten soo leven, dat alles wat wy doen, magh voor yders gesichte staen: Onse gedachten moeten oock daer toe strecken, als of een yder het binnenste van onse gemoed soude mogen door-sien.