Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 93]

Godes Lof.

Stemme: Nerea schoonste, &c. Of, Van de thien Geboden. Heft op u hert.

INdien den Mensch sich selve kende,
Hy streefde na het hooghste goed,
Hy soud alleen tot God sich wenden,
Want daer is 't al in overvloet.

2. De Schepsels en oock alle dingen

Dier zijn in Hemel, Zee en Aerd,
Vyt God, als uyt haer oorsprongh, springen,
Daer Godes Lof door werdt verklaert.

3. Wilt ghy dan tot de Schepsels keeren,

Gy keert tot onvolkomenheyt:
Maer keert ghy u tot God den Heere,
Ghy krijght volmaeckt al wat hy seyt.

4. Wilt geene Schepsels dan aenhangen,

Noch wat u schoon voor oogen schijnt,
Stelt daer op troost noch oock verlangen,
Want buyten Godt het al verdwijnt.

5. Wie dan de Werrelt wil beminnen,

Die soo onrustigh is en loos,
Die quelt sijn onrust ongeruste sinnen.
't Gaet in de Werrelt al te boos.

6. Want daer is geen volmaeckte vreughde,

(Hoe seer men oock nae 't aerdsche haeckt)
Noch saligheyt noch ware deughde,
In God alleen is 't al volmaeckt.