Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 12]
| |
Stemme: La Durette. Als het voorgaende.
ALs Iacob quam by Haran, sagh hy in 't open velt
Een putte, dieder was gestelt,
Al waer de Herders drenckten, haer Schaepjes en het Vee,
Datter by de put lagh ree.
Iacob. 2. Van waer vraeghd' hy mijn Broeders, ghy Herders seght het my?
Herders. Wy zijn van Haran hier nae by.
I. Kent ghy niet Nahors Soone, die Laban is genaemt?
H. Jae hy is ons wel befaemt.
I. 3. Is 't wel met hem hy vraegde, en is hy noch gesont?
H. Och jae, sijn Vee dat komt terstont,
Hy is noch frisch en wacker, met alle sijn gesin,
Datter treet ter poorten in.
4. Siet hier sijn Rachel nadien en drijft sijn Schaepkens aen,
Die tierigh zijn en wel-gedaen,
Siet hoe haer Geytjes springen, en waulen in het groen,
Daer sy haer in weelde voen.
I. 5. De Son staet hoog verheven, om samlen 't vee by een,
Want yder loopt in 't wild' alleen:
Ey laetse noch wat weyden, die nu dus doolen gaen,
Brenght haer eerst wat waters aen.
H. 6. O neen de kudde schapen, die moet eerst zijn vergaert,
Dies vry u moeyt en arbeyt spaert:
Dan moet men noch afwentlen den steen van dese Put,
Eer men 't Vee van dorst beschut.
7. Terwijle. sy noch spraecken, soo quam de Herderin,
Sijn Rachel met een blijde sin:
| |
[pagina 13]
| |
Die al haers Vaders schaepkens, dreef na dees plaetse toe,
Denckt hoe Iacob was te moe?
8. Weest welkom Herderinne, mijn Nicht en waerde pand,
Seer wel komt ghy ons hier ter hand:
De steen is af-gewentelt, komt drenckt u dorstigh Vee,
Drijftse dan weer op haer stee.
9. O mijn beminde Rachel, ach weest van my gekust,
Mijn leven en mijn soete lust:
De traentjes van my rollen, uyt vreughd, dat ick u sie,
En u mijne liefde bie.
10. Hy sey dat hy de Soone van Isac was haer Oom:
Sy sey, hy was haer wellekoom:
Rebecca is mijn Moeder, wy zijn van een geslacht,
Vyt een stamme voort-gebracht.
11. Wat vreugde quamder boven, als Laban dit verstont,
En Iacob seyd' hem al den grond,
Hoe dat sijn' Ouders waren, noch in een goede stand,
Wel gezegent in haer land.
12. ‘Wat blijdschap komter rijsen, als Vrienden zijn by een,
‘Die voortijdts waren af-gesche'en,
‘Dan springt dat vrolijck herte, en danckt God in 't gemoet,
‘Voor de weldaet die hy doet.
|
|