Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 165]
| |
Stemme: Rubinette.
WIlt Lievers, wilt nu scheyden,
Want het moet gescheyden zijn:
Laet elck sijn Liefken leyden,
Want de vreugd die is maer schijn.
Daer is ter werreldt niet dat altijd in een staet,
Kan houden eene gang, en selfde maet.
2 De tijdt heeft hare tijden,
En de dagh heeft oock sijn nacht:
Nu is 't tijdt van verblijden,
Dan soo is 't van rouw en klacht.
Al schijnt de sonne schoon, en schenckt een vrolijck licht,
Stracx sy verdwijnt met een droef gesicht.
3 Hoe schoon en rijck gebooren,
Hoe vriendlijck en hoe waerd:
Hoe lieflijck uytverkooren,
Hoe fier, of hoe trots van aerd:
Hoe leelijck, of hoe vuyl, hoe schricklijck of hoe wreed,
Och het scheyden staet altijdt gereed.
4 Terwijl wy vrolijck singen,
Stracx soo stater 't scheyden by,
Terwijl wy hiplen, springen,
Voeghtet sich aen onse zy:
Jae in de grootste vreughd, soo is 't ons alder-naest,
Die'r minst op acht, die heeftet alder-quaest.
| |
[pagina 166]
| |
5 Geen Princen, Vorsten, Graven,
Noch het Konincklijck ontsagh,
Mach weer te rugge draven,
Want haer baet noch rouw, noch klagh:
De tijdt staet nimmer stil, maer treckt ons eer wy gaen,
Jae sy gaet voort, als wy noch stille staen.
6 Laet ons op 't scheyden mercken,
Dat wy matigh zijn in vreughd,
En dat ons doen en wercken,
Sien alleen op eer en deughd:
Op dat wanneer de tijdt en 't scheyden komt ter hand,
Wy vrolijck gaen van hier na 't Vaderland.
|
|