Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Geluckighe Sotten hebben geen wijsheydt van noode.

Stemme: Eylaes Amour, &c.
Of, als volght.

1 WIe der Sot-ten Wijsheyd siet,
2 Wonder is-set om te hooren:
3 Wat een grootsheyd, wat ghebiet
4 Datter klinckt in hare ooren:
't Isse altijdt voor de wind,
Wat haer Sotheyd slechts begint.

[p. 147]

 

2 Yder een heeft sijn Marot,

 

En daer gaet hy mee te proncken,

 

Yder speelt sijn eygen Sot,

 

En is inde Sotheyd droncken:

 

Altijdt stoft hy van gewin,

 

Altijdt gatet na sijn sin.

 

 

 

3 Hier is dit of dat te koop,

 

Daer zijn soo veel duysent ponden,

 

Altijdt is hy opter loop,

 

Dan heeft hy wat nieuws gevonden:

 

Hier een meulen, of wat fraeys,

 

‘Weynigh eyren, veel gekraeys.

 

 

 

4 Altijdt heeft hy 't gauw en drock,

 

Altijdt weet hy veel te seggen:

 

Van een hoep of besem-stock

 

Weet hy wonder uyt te leggen:

 

't Is van Hoogheyt watter klinckt,

 

't Is van goud al watter blinckt.

 

 

 

5 Vrolijck is hy van gemoed,

 

Want hy weeter van geen suffen,

 

Altijdt wind hy geld of goed,

 

En hy sitter niet te duffen:

 

Maer is wacker inde weer,

 

Dan by die of desen Heer.

 

 

 

6 Van oud Yser, of van Lood,

 

Maeckt hy geld en silvre platen:

 

Koper wort by hem vergroot,

 

't Zijn al schyven van Ducaten:

 

Altijdt is hy rijck van geld,

 

Dan is 't dees en die getelt.

 

 

 

7 't Is een wonder die het hoort,

 

Hoe dit volck sich kan vermaken:

 

't Brenght soo veele kluchten voort,

 

Dan van dees en andre saken:

 

Ja 't is vrolijck voor en nae,

 

't Lacht self in sijn eygen schae.

[p. 148]

 

8 Soo is 't Luck der Sotten Vooghd,

 

Wat sy doen, schijnt haer te lucken:

 

Haer gemoed alleen beooght

 

Hoe sy 't mogen schrapen, plucken,

 

Sy zijn nimmermeer begaen,

 

Hoe dat sy daer raken aen.

 

 

 

9 Maer dat wijse viese volck

 

Sit te prijsen en te dutten:

 

Droef en doncker als een wolck,

 

Altijdt koockt het vreemde grutten:

 

Nimmermeer is 't hier te deegh,

 

Altijdt isser inde weegh.

 

 

 

10 Want de wijsheydt brenght den mensch

 

Tot veel schade, sorgh' en vreesen,

 

Waerom soumen, na sijn wensch

 

Wijs voor sot doch willen wesen?

 

Sotten van een hooge geest,

 

Vindmen inde Werreld meest.