Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: O Angenietjen. Of, Courante Commune.
ALs Morpheus gekomen,
Sijn wiecken genomen,
En om mijn slaep gepast,
Doen wierd ick haest verrast:
Ick sagh twee Goddinnen,
Verscheyden van sinnen
De VVellust en de Deughd,
In 't bloeyen van mijn jeughd:
Daer d'eene jongh,
Met goud en peerlen blonck,
En smeeckten my
Met soet gevry,
'k Sou komen aen haer zy.
Ick sagh haer staen toogen,
Met dryvender oogen,
Van leden fris en ranck,
Van verwe schoon en blanck.
Haer naem ick wou weten,
'k Ben VVellust geheeten,
| |
[pagina 133]
| |
Sey sy, en 't hooghste goed,
Dat hier de Werreld voed.
'k Heb hier geneughd,
'k Heb hier de Min en vreughd,
'k Heb schat en geld,
Vol op getelt,
Omhelst my jonger Held.
Mijn frissche leden,
Die suldy bekleeden,
Mijn schoonheyd en mijn lijf,
Tot u soet tijdt-verdrijf:
Aen 't schoonste vermaken
Daer kondy aen raken,
Aen d'alder-eelste schat,
Die yemands ziel om-vat,
Het staet u vry,
Al 't geen te doen wat ghy
Krijght in u hert,
En sonder smert
V dit geschoncken wert.
Ick deel u de weelden,
Die d'Hemel oyt deelden:
De Rooskens van de Min,
De Kranskens van u sin:
Alwaer u gedachten
Nae jancken en trachten,
Dat krijghdy al na wensch,
Volgh my o jonge Mensch!
Volgh doch mijn baen,
S'is effen om te gaen,
Met Bloem en Kruyd,
Gelijck een Bruyd
Met loovers op-getuyt.
Doen quam daer de ander,
Wel statigh en schrander,
En sprack door hooger geest:
Weest Jonghman niet bedeest!
Wilt dees niet gelooven,
Zy soeckt u te rooven
| |
[pagina 134]
| |
Van 't alderwaerste goed,
Dat hert en ziele voed.
Haer schoone schijn,
Die is maer smert en pijn,
Een losse wind,
Die u verslint,
Dus u o Held! besint.
Haer weghen die dolen,
Door rotsen en holen,
Met distels, sulpher, stanck,
En Plutoos vuyle dranck:
Daer jammer en stuypen
Op 't schrickelijckst kruypen,
Door mergh en ingewand,
Om knagen u verstand:
Scheyd van dees Maeghd,
Die listigh u belaeght
En door een waen,
Op een quae baen,
Soeckt uwe Ziel te schaen.
Ick sal u wel leeren,
Ten Hemel te keeren,
Door vromigheyd en deughd,
Door lyden en door vreughd:
Al schynen mijn wegen
On-effen, t'ondegen,
Ghy siet op 't laetst een glantz,
Der Deughden Lauwer-krans:
Ghelooft my vry,
Soo lange tijdt als ghy
Mijn woord en wet
Voor d'oogen set,
Dan leefdy onbesmet.
‘Dus wieder sijn' ooren
‘Door schijn laet bekooren,
‘Door op-ghepronckte lust,
‘Krijght nimmermeer sijn rust.
‘De lust soeckt te leyen,
‘De waen soeckt te vleyen,
| |
[pagina 135]
| |
‘Maer wijckt doch van haer spoor,
‘En geeft de Deughd gehoor,
‘Die met bescheyt,
‘Ten Hemel u geleyt,
‘En vlecht een Kroon,
‘Der deughden loon.
‘Ey volght doch haer geboon!
|
|