Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
Kan op den 129 Psalm gesongen worden.
| |
[pagina 93]
| |
Hoe sou een siel, die vreedsaem is en stil,
In dit geraes des Werrelds konnen leven?
Ick sie het aen, doch tegens mijne wil,
Wil ick my uyt dees woesten hoop begeven.
Ick sieder haet, ick sie 't in lichten brand,
Ick sieder twist en alle schelmeryen:
Ick sie verwoest en onder gaen het land,
Ick sie de straf en een rechtvaerdigh lyen.
Wie sou dan hier, en in dit woest gewoel,
Sijn vrome siel dus quynen en verslinden?
Ick laet u 't land en dese snoode poel,
Wie kan in u, of troost, of ruste vinden?
Vaert wel, ick gae, ick laet u die ghy zijt.
Vaert wel, ick gae, ick laet u in 't benouwen:
Ick scheyder uyt, dies is mijn siel verblijt,
'k Wil in dit land my langer niet betrouwen.
De vyand steeckt gestadigh sijn trompet:
't Land is gedeelt in bitterheydt en twisten.
Men hoort allarm, de liefde leyt verplet.
't Kind is vol haet, en leyt den Vader listen.
Daer is geen quaed, dat yemand dencken kan,
Dat hier niet word in dese plaets gevonden:
Hoe sou de siel van een oprechtigh man,
Gerustigh zijn in dese vuyle sonden?
LANGIUS antwoort.
't Is waer: ghy vliet en loopt van d'eene Kust
Na d'ander toe, door ongebaende wegen:
Al soeckt ghy hier en daer te vinden rust:
Gelooft, de rust is hier in niet gelegen.
Al rendy schoon van over bergh en dal,
Na d'Ooster Son, of na de Wester stranden:
Nae 't Noorden heen, of nae de Zuyder wal,
't Is al een Lucht, een Hemel, Son en Landen.
| |
[pagina 94]
| |
Dat ghy verlaet u land, u huys en hof,
Dat is geen deughd, noch eenigh deughdigh teken:
Indien ghy soeckt hier door, of rust, of lof,
De Deughd is hier, noch nergens niet bepaelt,
Maer over al mach sy gerustigh blijven:
De deughd van self haer eygen lof behaelt:
't Zy waer het zy, de Deughd kan vast beklijven.
Al waer ghy gaet, ghy sulter menschen sien,
Vol haet, vol moord, vol schelmery en quaden:
Ghy moet u self, wildy de straf ontvlien.
't Vertreck kan u niet baten, maer wel schaden.
Schout eens te rugg', en siet de tijden aen:
Help God! ick sie een grouwel van ellenden.
Ick sieter al in lichter lagen staen:
Ick sie de beuls van moorden en van schenden.
Al staet een hof en bloeyt aen alle kant,
Als schenckt de Son ons aengename stralen:
Al isser vree, stracx rijster weer een brand,
Wat schoon vertoont dat kan te haestigh dalen.
Verlaet u self, u tochten en u waen:
En leeft gerust, oock midden in de baren.
't Oprecht gemoed moet als een rotse staen,
En laten sich door geene schrick vervaren.
't is God, 't is God die alle dingh regeert,
Die 's Koninghs hert leyt als de water-beken:
Die nu het een, dan 't onderst boven keert,
Die om de sond der Grooten macht wil breken.
‘Dus wie in God getroost sich overgeeft,
‘Die siet den mensch en al de werreld woelen:
‘Die niet te min oprechtelijcken leeft,
‘Sal sich gerust in alle rampen voelen.
Terwijl ick van 't geraes mijn sinnen wou bedaren.
Songh dit mijn swacke lust in 't Y, en op het Sparen.
|
|