Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

De verstoorde Ruste.

Stemme: Al hebben de Princen haren wensch, &c.

VRolijcke velden, lieflijck geboomt,
Waer in soo menigh Beexken stroomt,
En soo aerdigh dierken sweeft,
Dat van uwe rijckdom leeft.

[p. 90]

 

2 Siet hier het Hert, en ginder de Hind,

 

Onder de Elsen, Esschen en Lind,

 

Als sy kruysen 't groene Woud:

 

Waer in soo menigh Jager houdt.

 

 

 

3 Weeldrige dierkens, die soo vrolijck springht,

 

Die op de tacxkens lieffelijck singht,

 

En hebt sorge noch verdriet:

 

Laes! ghy sieter u droefheyt niet.

 

 

 

4 Hier komt de Jager met sijn Bracken aen,

 

Siet hoe hy snuffelt, en komt gegaen,

 

En hoe loos hy u belaeght:

 

Siet dat ghy 't u doch niet beklaeght.

 

 

 

5 Daer moet de Voog'laer met sijn loose fluyt,

 

Siet hoe hy 't net en de knip set uyt,

 

En queelt een soo vrolijck lied,

 

Maer het is al tot u verdriet.

 

 

 

6 Waerom o Dierkens! stoortmen uwe rust?

 

Waerom o Vincxkens! breecktmen uwe lust?

 

Ey wat hebdy doch misdaen:

 

Datmen u dus soeckt te verraen?

 

 

 

7 Daer ghy doch met u lustjes te vreen,

 

Niets met den gierigaert hebt gemeen:

 

Want ghy niemandt doch misdoet,

 

Noch yet quaeds hebt in u gemoed.

 

 

 

8 ‘Dit is het beeldt vande vrome Mensch,

 

‘Die word belaeght nae 's boosen wensch,

 

‘Door geveynstheydt en bedrogh:

 

‘Laes! dees boosheydt regeertet noch.