Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 82]

De broosheyd van des Menschen leven.

Stemme: Te May als alle de Vogelkens singen.

DEs Menschen leven rasch vergaet,
Hoe schoon het oock verheven staet,
Gelijck een Roos te proncken:
Vol Goud en Zy, vol hoovaerdy,
En inde weelde droncken.

Maer alsmen op de broosheyd let,

Voorwaer het is soo nauw beset,
Men gaet op gladde paden,
Het is een bloem, vol losse roem,
In mogentheydt en daden.

't Zy Koningh, Burger, Vorst of Boer,

't Is al van eene stof en voer,
Een schaduw is haer leven:
De goude staf, en 't Boere kaf
Word even haest verdreven.

't Is als een glas dat luchtigh schijnt,

Dat stracx verbreeckt wanneermen 't pijnt,
't Is woelery en slaven:
Een droom die vlied, een spoel die schiet,
Is al haer besigh draven.

Het schijnt wel schoon, maer 't isset niet,

Het schijnt vol vreughd, maer 't is verdriet,
't Is lach gemenght met suchten,
Het schijnt wel langh: maer 't is seer kranck,
Vol hoopen en vol duchten.

Gewis wie daer te vast op steunt,

Heeft op te krancken riet geleunt,
Dat hem sal haest begeven,
Daer leyd de Heer, met staet en eer,
Vyt isset met sijn leven.

[p. 83]

 

Hier leyt de Boer by 't eel geslacht:

 

Wie 't leven best heeft over-bracht,

 

Dat sal de deughde beloonen:

 

Het reyn gemoed, en kleyn van goed,

 

Dat overtreft de kroonen.

 

 

 

En wie in Christo Jesu sterft

 

Voorwaer hy hooger kroon verwerft,

 

Als eenigh Prins kan geven:

 

Een Kroon die blijft, en vast beklijft,

 

Een Kroon van 't eeuwigh leven.