Mijn tegenstem

Gedichten 1966-1973

[p. 15]

9

Eindigend, in ieders naam
Zou er geen liefde meer bestaan.
Alles, het medelijden is voorbij.
Het misbruik, het gruwen.

Na de vloek van de vrucht
En de slang, zijn dezelfden
Als ouderlingen weergekeerd.
En nog altijd is het de vrouw
Die de zoon de besnijdenis geeft.

Mijn ouders bij hun waakzame wandeling
Hun kreunen
Na zovele jaren jaloezie, een verleden
Klapwiekend tegen een blauwe achtergrond.

Zo begrijp ik waarom ik schrijf.
Naar mezelve
Naar vele anderen, dezelfde letters
Na die dagen.
Als nooit tevoren.
Als nooit nadien.