Mengelzangen

[p. 32]

[Helaas, Klimeene, ik zag uwe oogen]

1.

Hé-laas! Klimeene, ik zag uwe
oogen, Dat gódd'lyk licht, En vond myn
ziel tén Hémel op-ge-toogen, Door
dat zoet ge-zigt. Ik wist niet óf 't
my vreugd, óf pyn, Geluk, óf ramp zou

[p. 33]

 

zyn; Maar, ach! wat lyder maar! Niet zonder

 

doods gevaar, Word ik het wél gewaar.

2.

Uw hémels oog schiet niet als vonken,

't Is vlam, én vuur;
Eén ieder straaltje van uw' lieve lonken
Is een zielskwétsuur,
Zo dat myn hart, daar door gekwétst,
Myn dood al heeft geschétst,
't En zy die schoone mond,
Wiens oog my heeft gewond,
My wéder maak' gezond.

3.

Bedwing dan uw' bekoor'lyke oogen,

En doof de vlam,
Die myne ziel, door bovenaards vermogen,
Aan my zélfs ontnam:

[p. 34]

 

Of laat uw' lieve lipjes zyn

 

De heelsters van myn pyn;

 

Zo ik die niet verwérf,

 

En die geneezing dérf,

 

Is 't zéker dat ik stérf.