roepen om te vechten. Vermetele die ik ben; ik die my nooit met zulke slechte dingen bemoeid heb. - Hy verwacht my op de vest, om my te dooden... He! my dooden..
(Met een oproerig gelaet.)
Welnu! neen... struikroover... menscheneter! ik zal naer uwe byeenkomst niet gaen... ja, ik veracht u te veel om met u te vechten
(Ter zyde)
En te meer ben ik te bang.
Stel u maer gerust... daer is geen perykel.... De snoever zal het zelf niet wagen. Hy is gekend.
Ach! zoo veel te beter... niet dat ik bang ben... maer men bevindt zich niet gaerne tusschen vier oogen met een man die min omslag maekt om een mensch aen zyn rapier te rygen, gelyk hy zegt, dan gy om eene naelde te draden.
Ja! ja! zeggen is geen bewys.
Thyl! is het dan wezenlyk waer, dat gy dat leelyk mensch in zyne huwelyks ontwerpen wilt bystaen.
Ja... de sergeant is nooit beter gefopt geweest dan heden.
Wa zegt ge? zyn huwelyk!...
Eene verzinning van myn fatsoen om den windmaker eens razend te doen worden. Ha! wel zeker! trouwen met Griselde... hy! - Men zal hem zulke beetjes beschikken, den kazernheer!
Het is dan niet waer! Ach! wat ben ik gelukkig.
Een oogenblik... er zyn andere vyanden te bestryden.
Baes Snede, myn meester legt de hand op de zoete lieve.