Limburgse vastelaovend-leedjes

[p. 189]

Wie 't koum dat zeve Dörpelmaeg Jóffere woorte

Teks: Ton v.d. Borst
Meziek: Hel en Valsj

Zeve Dörpelmaeg dat woorte Jóffere,
zeve Jóffere dat waare Dörpelmaeg.
Wodoor koum dat noe, jao wiej koum dat noe?
Dat laote veer ug zeen.

Refrein:
Vader Abraham haet zeve zoone,
zeve zoone haet vader Abraham,
Door hun koum dat noe, door hun koum dat noe.
Zie höbbe 't gedaon.

En den eesjte van dees zoone,
dat is den aller-allersjoonste.
Moch neit vrieje van ziene pap,
mer hae hou 't höm toch gelap.
Refrein:

Wiej d'n tweede en d'n driede
zouge wiej d'n eesjte vriejde,
Wolle zie 't gaon perbeiere
om ein maedje te verseiere.
Refrein:

En de veierde en de viefde
wiej d'n ouwe heer ouch kriesjde.
zie ouch slouge hunne slaag,
en ze vriejde mit ein maeg.
Refrein:

Blif nog euver zös en zeve,
zie zeen neit achtergebleve,
Höbbe allebei aan de handj,
ein Dörpelmaag oet Zittesj landj.
Refrein: