Limburgse vastelaovend-leedjes

Remunj

Os moder is zo bezorg veur heure kienjerkrink
Os allein te laote vintj ze veul te link
Haet de kleinste van de elf zien peutjes verbrantj
Dan mot van mooderleef, eder jonk aan de kantj
En dan rent ze wie eine maf nao de kroeg
En reup dao op zien holles: ‘Frens nou is 't genoeg’.

Refrein:
Och mooder laot os toch mit rös
Veer höbbe nog nooit zoan lekker maedje gekös
Woraom motte veer noe al nao hoes toe goan.
Veer hubbe aan de bar nog drie pilskes stoan.

Es jong van dertig jaor los Piet ein glaeske beer
Hae drinkt en aaiehoort dan toet ein oer of veer
Piet studeert al elf jaor van de cente van toes
Allein mer daoveur kumt er in 't weekend nao hoes
Mooder zeukt um steeds in de kroeg op
Mit eine grote deigrol veur op ziene kop.
Refrein: