Limburgse vastelaovend-leedjes

[p. 128]

GELAEN DAT WURD EIN WAERELDSJTAD

[p. 129]

Gelaen dat wurd ein Waereldsjtad

Teks en meziek: J. Savelkoul

De grôatste gekke van Gelaen,
Zeen eindellèk bei-ein.
Ze numme zich ‘De Flaarisse’
En sjtaon vas op de bein.
Ze hauwte noe de sjpas in hoes,
De Raod krig ziene zin.

Gelaeen dat würd ein waereldsjtad (bis)
Veer höbbe ein begin. (bis)

Veer kriege noe ein sjtadion,
Veur twintig doezend man,
En eine echte boelevaar,
Jao, jao, Gelaen dat kan.
En auch ein grôat konzertgeboew,
Veer kriege ooze zin.

Gelaen dat würd ein waereldsjtad (bis)
Veer höbbe ein begin. (bis)

Veer sjtampe hoezer oet de grôndj,
Gelaen dat geit veuroet,
Höb vir geine grondj genog,
Dan mèr ein Roadbesjloet,
't Is in het algemein belang,
De ‘Koel’ haet ziene zin.

Gelaen dat würd ein waereldsjtad (bis)
Veer höbbe ein begin. (bis)

Ocherm, de boere van Gelaen,
Die sjtaon noe op de sjtraot.
Die waere al hun lendjes kwiet,
En lègke noe het lôad.
Ze mótte noe het centrum oet,
Ze höbbe em noe in.

Gelaen dat würd ein waereldsjtad (bis)
Veer höbbe ein begin. (bis)