Limburgse vastelaovend-leedjes

[p. 84]

DICH BES MIEE PÔNGELKE

[p. 85]

Dich bes miee pôngelke

Teks: Jo v.d. Velden
Meziek: P. Dentener

Ich vroog aon dich, woee gieeze haer
Wacht us op mich, ich zeen dich gaer
Wi-j se blieef staon heb ich dit gauw bedachtj
En vol leefdje gezachtj, schat

Refrein:
Dich bes miee pöngelke, mun lekker pöngelke
Dich bes ut allerleefste maegdje waat ich kin
Dich bes miee snoebelke, mun roebeldoebelke
Met dich gaon ich plezeerig, de vastenaovund in.

Dich hebs mich knettergek gemaaktj
En ich bin hieel van streek geraaktj
Aaf en tow bin ich, finaal van de kaart
Toch heb ich hieel goojen aard.
Refrein: