Limburgse vastelaovend-leedjes

[p. 74]

Oppe Ruiver, Oppe Ruiver

Teks en meziek van P. Niesen

Tûsse 't vaer en de Witte stein,
Tûsse Beesel en Ronkenstein
Dao lik oze gooie Ruiver.
Me maak d'r waal ens eine sjuiver
De maedjes zien mollig, merao zo gezondj.
Dao zien d'r zelfs bie van zo'n twae hongerd pondj.
Al is aog zo'n kiendje zo zwaor wie load,
Toch hûb ich um gaer oppe schoat.

Refrein:
Oppe Ruiver, oppe Ruiver,
Dao is 't laeve toch zo good.
Oppe Ruiver, oppe Ruiver,
Bie ein maedje met ech Ruivers blood.

Komp Geur nao Ruiver met bûs of trein,
Dink geur al drek waat is det hie fein,
Want Ruiver haet nette maedjes,
En nach van die dûûster paedjes.
Het laeve det is hie nag vol romantiek,
Hie kries ze ein mûûlke as net nemes kiek.
Wilt geur det weten den kom ens gauw,
Den krieg Geur ein Ruiverse vrouw.
Refrein:

Komp geur van Zwame nao Ruiver toe,
Den zin dao nag waal ens de slaagbuim toe.
Den môt geur mer efkes wachte
Ein bietje gedûld betrachte
Mood haaje miens, hûb nach mer get haop,
Strakkes den geit d'r nach waal efkes aop.
En as g'r gelûk hûbt den kent geur mischien
Vanaovend nag vrie-e mèt Stien.
Refrein:

Zo'n ech Ruivers maedje det hèlt van mich,
Det kiendje det haet toch zo'n knap gezich.
Det kan toch zo lekker kûsse
Dao geit nag gen haor mier tûsse.
En zitte veur hie of dao in eine hook,
Of hael wiet e-weg in 't foekebrook,
Zin veur twea dao zo gans allein.
G'r gluif 't neet, mer det is toch zo fein.
Refrein: