Limburgse vastelaovend-leedjes

[p. 56]

VAE GAON NAO DE MAON

[p. 57]

Vae gaon nao de maon

Teks en meziek: P. Dentener en J. v.d. Velden

Dao leepe heej twiee minse, met kwast en wandelstek,
'n Visgoerd en 'nun eimer, dao in e stokske spek.
Ut woore neet de slumste, det zoog ich aan eur hang
Ze deeje niks as wieeze, ut deurdje eur te lang
Ich vroog woee gaoje op aaf, toen zagte ze alaaf...

Refrein:
Ut gieet uch good in Wieert, alaaf
Vae gaon hoj, hoj, nao de maon, hoj, hoj
U kaemerke behangen.
Vae gaon, hoj, hoj, nao de maon, hoj, hoj
Um paereke te vange.
Vae kaome noow te voot van Kaevle aaf
En woore altied braaf
Vae gaon, hoj, hoj, nao de maon,
Ut gieet uch good in Wieert, alaaf.

Di-je twiee di-j lijeepe verder, ze haaje goojen aard,
d'n ein ehaaj 'ne kletskop, dun ang're unne baard.
Ze leepe ieerst unne pas vuuroet
en dan twiee passe trök
en soms dan droog d'n eine, d'n ang're op zunne rök!
Ich vroog: Woe gaoje op aaf?
Toen zagte ze: Alaaf!
Refrein: