Limburgse vastelaovend-leedjes

Schlager 1957

Teks: J. Poell
Meziek: J. Cuypers

De kop vol meziek, et hert oeterein,
En door'weg de kriebel, de kriebel in de bein
De spaarkas gelüchtj, et geldj naogeteldj
De vrouw gooiendaag, dao kömtj et geweldj,
En zeen die daag dao, ocherm waat ei waer
Dao laef ich noe veur, ich zèng toch zoa gaer:

Refrein:
Det zeen die drie dul daag weer sjout,
Ich doon, ich doon wie eederein,
In Limburg zeen wer neet van hout,
Ze kriege, ze kriegen ós neet klein!
En noe (fuut-fuut) den tuureluut begós
Wer zeen toch onger ós!
En noe (fuut-fufut) den tuureluut begós
Wer zeen toch onger ós!

Drie daag ging ich draan, toen woor ich de man,
Want Limburg is mie landj, dao haoj ich toch zoa van,
De kat is noe weg, de kater is dao,
De vrouw is de baas en ich zèk mer jao
De cente zeen op, de kirmes is oet
Toch zèng ich volop, want det geitj neet droet:
Refrein: