Limburgse vastelaovend-leedjes

[p. 7]

De Momus d'n Tempel vaan Plezeer

Jef Notermans

Hoeg op de rand vaan 't machtig taak
(de Momus-Tempel is al aait)
dao lach 'n Zotskap, heet vermaak
in 't leech vaan zon, vaan maon en staar,
al isset werm of biestig kaait.

Deen Tempel, groet en sjoen, vol seer,
dee gaof Mestreechter lui plezeer
door klaank en zaank, toneel en dans
vaan Mommezin en Tempeleer
Wie mennig keend had tao häör chance!

Dao loonkde, lachde maskes-leef.
Dao hoort me fluustre: ‘Hartedeef................’
of ‘Sjei noe oet, iech kin neet mie’,
es, nao Gavot'- en Wals-gezweef,
ziech lekker puunde Fien en Pie.

Wie sjalde dao e löstig leed!
Wie droonk me neet de wiin en 't beer!
Dao greujde pas d'n Tempeleer.
En vloog tao ouch al pluim of veer,
me dach aon sjraom en charité.

Nog steit aon 't allersjoenste Plein
d'n Tempel - hoeg vaan Naomse stein.
Servaos dee lach aon d'euverzij.
Dee gunt z'n Keender, vrij en blij,
et zuiver Tempeleersplezeer.