Hij hoeft niet vroeg op te staan om naar school te gaan.
Het is vakantie. Maar, hij kan toch niet in bed blijven liggen.
Hij denkt aan zijn fiets. Zijn nieuwe fiets, die in het berghok op hem staat te wachten.
Stilletjes gaat hij uit zijn bed. Met zijn vuistjes aan zijn ogen wrijvend, loopt hij naar de keuken.
Hij draait aan de sleutel van de achterdeur en probeert het open te maken. De deur blijft dicht.
[pagina 6]
[p. 6]
Het wil niet open. De grendel boven-aan zit nog vast.
MoiBoi trekt een stoel erbij en gaat erop staan. Hij rekt zich, totdat hij op zijn tenen staat en probeert de grendel open te schuiven.
De stoel wipt voorover.
Oeps!!! MoiBoi verliest zijn evenwicht en tuimelt mee. Zijn pijamahemd blijft haken aan de deurklink en scheurt.
Moeder heeft het lawaai gehoord en komt aangerend.
Met grote, onschuldige ogen kijkt MoiBoi naar mama.
[pagina 7]
[p. 7]
Ze pakt hem vast en vraagt: ‘Wat ben je aan het doen, gudu? Heb je je pijn gedaan?’
Verlegen schudt MoiBoi zijn hoofd.
‘Een beetje,’ fluistert hij.
Vleiend zet hij zijn handen om de hals van moeder en legt zijn hoofd tegen haar schouder.
‘Ik wil gaan fietsen, ma.’
‘Wat? Zo vroeg? Moet je niet eerst baden en tanden poetsen?’
MoiBoi stribbelt tegen. Hij wil nog niet baden.
[pagina 8]
[p. 8]
‘Nee mang ma, kom noooh?’
‘Niet zeuren. Als je lief bent, zal ik na het eten met je oefenen, om zonder steunwielen te fietsen.’
Zijn gezicht klaart op. Blij huppelt hij naar de badkamer. Moeder lacht om zijn gek gedoe.
MoiBoi is aangekleed. Zijn broodje staat ook al klaar. Hij eet met grote happen en drinkt zijn beker met cacao. Opgewonden staat hij op.
‘Ma...mama...ik ben al klaar,’ roept MoiBoi ongeduldig. ‘Mag ik naar buiten?’
[pagina 9]
[p. 9]
Als moeder even later buiten komt, staat hij al met zijn nieuwe fiets op haar te wachten. Papa heeft gisteren de steunwielen eraf gehaald.
Moeder houdt de fiets vast en laat hem opstappen. ‘Zo,’ zegt ze, ‘je moet goed luisteren. Ik blijf de fiets vasthouden en loop mee om je te steunen, jij moet voor je uitkijken en flink door-trappen, okee?’
‘Ja, mammie,’ zucht MoiBoi. Grote mensen praten altijd zoveel.
‘Goed, daar gaan we dan. Een...twee...drie...en trappen, trappen...ja - ja...goed zo!’
[pagina 10]
[p. 10]
Na een paar keren oefenen, laat mama de fiets stilletjes los.
Ijverig trapt MoiBoi door. Opeens hoort hij mama niet meer en kijkt om.
Hij verliest zijn evenwicht en valt.
BIEDIE ...BAM!!!
Het doet pijn. Hij wil huilen. Maar als moeder snel te hulp komt, doet hij
[pagina 11]
[p. 11]
dapper. Hij veegt het zand af van het schrammetje op zijn knie, alsof er niets aan de hand is en staat snel op.
‘Laten we morgen maar weer proberen,’ zegt moeder.
MoiBoi wil daar niets van horen. Hij wil het niet opgeven. Hij gaat gauw weer op zijn fiets zitten.
‘Niet achterom kijken, hoor. Je moet gewoon door blijven trappen,’ zegt ma.
Steeds als ze los laat, wiebelt MoiBoi met zijn fiets heen en weer. Ma pakt de fiets dan gauw weer vast. Zo gaat het nog een paar keren door.
[pagina 12]
[p. 12]
Mama wordt moe. Ze krijgt pijn in haar rug.
‘Nu is het wel genoeg hoor. Morgen weer,’ zegt ze buiten adem.
MoiBoi kijkt moeder teleurgesteld aan. Hij wil nog steeds niet opgeven. Het gaat al bijna goed, denkt hij.
Koppig gaat hij op de fiets zitten en probeert zelf te balanceren. Hij trapt en wiebelt. Na een paar keren vallen en opstaan, lukt het hem om recht te blijven.
Hij probeert het weer en nog weer. Nu gaat het echt goed. Hij trapt langer door.
[pagina 13]
[p. 13]
Opgewonden roept hij:
‘Ma...mama...kom kijken...ik kan zelf fietsen!’
Mama zit op de stoep bij de deur en klapt blij in haar handen.
‘Goed zo, MoiBoi, mi gudu,’ roept ze trots terug.
[pagina 14]
[p. 14]
Lachend, kijkt MoiBoi achterom naar het blijde gezicht van mama.
Hij ziet papa niet, die om het huis komt aangelopen. BAM!
MoiBoi schrikt ...de fiets wiebelt ... Pa grijpt de fiets stevig vast. Gelukkig is hij sterk.
‘Aauuuw!’ roept papa luid.
Onzeker, kijkt MoiBoi naar hem op.
Papa lacht. Het is maar een grapje.
MoiBoi lacht ook. Hij draait zijn stuur om en rijdt vrolijk weg. Al trappend, zingt hij plagend:
Auteursrechtelijk beschermd
