|
| |
| |
| |
Gebedlied:
om
Vergiffenisse der Sonden; en Versterkinge tot een goet Leven.
O God! die Eeuwig zijt van alle Eeuwigheden;
Waer toe is 't Menschelijk Geslagt van u verheft!
Dat het U nadren mad met Suchten, en Gebeden,
En dat gy het staet by, als 't Ongeval haer treft!
Gy, die de Sterren kent en telt, en noemt met Nament;
Gy, die de Son en Maen, en schoonen Dageraet,
En al het Hemels Heyr roept met een wenk te samen,
Maer die voor al uw Oog op 't nedrig herte slaet,
Mijn Tijd, hoe lang, hoe kort, heeft zijn gezette Palen:
't Is my onmooglijk, die een hayrbreed t' overtreên:
Wie weet, of ik het licht van morgen wel zat halen?
Of nier mijn Levensdraet van daeg werd afgesneên.
Gy weet, wanneer, en hoe, en waer, dat ik zal sterven,
Maer wijl het is uw' Wil, en dat uw' Wil is goet,
Volvoer dan Heer uw' Wil, maer laet my doch beerven
Het Eeuwig Licht, als ik het Tijdlijk missen moet.
| |
| |
't Is waer, ik ben met U in een Verbont getreden,
Doe't Water, in den Doop, gegoten wiert op my,
En of het, van mij kant, heeft stoot en scha geleden,
Soo maekt dog, dat het wert gehouden aen U Zy.
Ik liep, als dom en driest, in wereltsche Genuchten;
Maer och! Verschoon my, God, of ik my vaek vergreep;
Want soo gy bergen wilt uw' Ooren voor mijn Suchten,
Waer berg' ik dan mijn Lijf voor uwe Gessel-Sweep?
Gy milde God, vergeeft mijn Sonden menigmalen:
Maer't zondigen, helaes! is 's Menschen droevig lot,
Vergeeft my dan weer, nu ik ben geraektaen't dwalen;
Want ik ben altijt Mensch, en gy zijt altijt God.
Os wilt gy, dat ik zal mijn Schulden afbetalen,
En boeten voor mijn Sond', soo die gerekent wort?
Genade; en geen Recht: ô God, waer zoud' ik 't baelen!
Al gaf ik Lijf en Ziel, ik schoot nog veel te kort,
Of ik, die lang voor heen den Duyvel had verschreven
Door dien ik 's Weerelts Volk gevolgt heb, onbedacht;
Ik was onmondig; 'k had geen stroo daer aen te geven:
'k Stond onder uw' Voogdy; mijn Ziel was in uw' Macht.
| |
| |
'k Ben door de Sonden noyt gebroken, wel geboogen;
Gy Heer, gy ondersteunt het neergebooge Riet;
Nu buyg ik my weer op met Ootmoed voor uw', Oogen:
Het tweede buygen doer het eerste dan te niet.
Of is, u goede God het Goetdoen dan vergeten;
Zijt gy nu doof, nu ik stae aen de Poort en klop?
Hebt g' uw' Genadensdeur in Gramschap toegesmeten?
Och! luyster noch een woord, en doe het Venster op.
Zijn duyzent jaer voor U gelijk den Dag van Heden,
Soo voer u 't Lijden van mijn Heyland te gemoet;
Uw' Zoon, die gisteren noch heeft aen 't Kruys geleden,
En Golgotha besprengt met versch vergote Bloet.
Telt Jesus zmerten ook soo gy telt onse Sonden,
Gy sult bevinden, dat zy beyd' ontallijk zijn.
Let niet op my dan, maer op zijn bebloede Wonden,
Mijn Sonde hielp, my in, zijn Dood my uyt de pijn.
Ach Vader! Vader ach! uw' Raed is my verborgen;
Maer wijl uw' Zoon voor my betaelt heeft het rantzoen,
Komt liever dan van daeg. Waer toe gewacht tot morgen;
Of dezen ochtent, als gewacht tot na den noen?
| |
| |
Of soo ik noch niet heb mijn Pad ten eynd' geloopen,
Soo voert my by de Hant, on zekerder te gaen;
Op dat ik my niet weer, lichtvaerdig, zouw verkoopen,
En deze Koop op 't nieuw quam Jesus Bloet te staen.
Als dan zal Eeuwig zijn, soo lang ik rep mijn tongen,
En 't herre, doer door, tot verkoeling aessem schept
Uw' Lof, soo wijd en breet ik reyken kan, gezongen,
Die my genaedig uyt mijn Hood geholpen hebt.
Als dan soo zal ik gaen in d' heylige Gemeente,
De Plaetze daer te zaem mijn Broeders zijn vergaert,
En zeggen; God die kneust, en heelt't gekneusd gebeente:
Zijn Lof vervult het al, Lucht, Hemel, Zee en Aert.
Die Onbegrijplijk is, Waerachtig, en Almachtig,
Lankamedig, vol Gedult, en haestig tot Gena,
Gerechtig, Heylig, Trouw, Alwetend', Groot en Prachtig,
O Eendrieeenig God, altoos Halleluja!
|
|
Auteursrechtvrij