|
| |
| |
| |
't Gehoor,
Verheeld met een Vriesche Turf, als een lang Roggenbrood gebakken, daer aen d' eene sijde, opgeset was een Jonkertje, op sijn Fransch gekleed; sittende op een groose Garnaet, met een Phiool in sijn hand: en dit was eygentlijkArion op den Dolphijn, de Muzijk representeerende.
Aen d' ander zijde was een Pekelharing (om wat hoog te staen, een houte Pen in sijn Buyk gesteeken) als een Paerdgetoomt, en een Bokking als een Cavelier schreyelings daer op, een verguld Helmet met Pluymen, een Escharpe van Oranje om sijn middel, een Kristient met een groen Lint gebonden op sijn Borst, Lobbetjes op sijn handen, en Laersenter sijde hangende: in d' eene hand een Swaerd van Parkement: in d' andere een Schild van 't selfde: sijn Vinnen waren sijn Baert: dus gewapent, en gramstoorig, ging hy een Muysken te keer: dat in een open doosje in Capucijners klederen voor hem op sijn knyen sat, hem om genade biddende: die representeerde de Herôs.
| |
Gesongen en overgelevert by C.M.
Een nieuw en kluchtig Lied?
Hoe het Oor, Zijn Gehoor,
Door 't singen schier verloor;
O! door Muzijks verdriet.
Snaren en Veelen’ Die stonden wel ree:
| |
| |
Maer dorstige keelen’ Die waren daer meê
Wie souder dan hooren’ Na Bassen, Tenoren,
Neen, neen; ik houw het met de Fluyt;
Neen, neen; ik houw het met de Fluyt.
'k Spreek niet van Orgelpijpen,
't En waer daer Wijn in was,
Of 't vulsel van het glas.
Een uyrtje te schransen’ Dat doet een meer deucht,
Als nachten te dansen’ Met d' ydele jeugt;
Dan hoort men de darmen’ Te jammerlijk karmen
Laet Jenkins, Coeleman, Taylor
En al wat’ Van dien schat,
Ooyt England heeft gehat,
Ik veeg 'er aen mijn Gat.
Dan met Allmandes’ B. Deur, B. Mol,
Courantes, Sarbandes, Ut, re, my, fa, sol,
Ook Roundes en liegens’ Voor varkens en biggens,
Laet vry de Fransman krayen,
Datmen niet’ In zijn liet,
Noch hooft, noch staert en siet,
En 't eerst door 't lest vergeet.
| |
| |
Laet d' Italiaen’ Soo Haen, als Capoen,
De Spaensche Maranen’ Haer beste vry doen;
Ik wed zy noyt zouden’ Van tafel my houden,
Duytsland is mijn al te statig,
En geeft voor 't gelt maer wind;
Met een stijf’ Tijdverdrijf,
En 't heeft niet veel om 't lijf:
Dat ik een Pijnbank vind'.
Voor slappe Memorien’ Is 't herssens dwang,
Haer Lietjes historien’ Van zes Velien lang.
Waer mogen die Moffen’ Op swetzen en stoffen,
'k Houw veel van die Accoorden,
Houwt net een halve roes;
Strak ben ik vaerdig’ Op deze geboôn;
En houwze soo waerdig’ Als die van de Goôn?
Wie kan korter leeren’ Soo net accordeeren;
Ja, ja; dan houw ik 't met de Fluyt:
Benje moe Musijk te hooren,
Van een Helt’ Wiens gewelt
Een Draek heeft neer gevelt;
't Is waer, al luyt het grof.
Van Maguelene’ of van Palmerijn,
| |
| |
Die dappre persone’ Of Bisschop Tulpijn,
Van Adelaerd, Ritserd’ Van Reynouds, en Witsard?
En Don Quixotte, vol van moed,
Malegijs dient niet vergeten,
Die vaillant, door zijn hand,
Balkale en Bleccas’ Uyt Lucifers Stam.
En Roeland, die gek was, met Folkerd van Leerdam,
En Klaes van Kijten’ Soo rouw in het smijten,
En Job, dien wreên Napolitaen.
Pulcinel, Tijl Ulespiegel;
Of Faustus met zijn Knaep,
Hillebrand’ Of die Quand,
Die 's nagts bleef in de mand;
De jonge Jakke, het Vrouwtje van Meurs,
Sonder eeten of kakken’ Of Fortunatus beurs;
De Kaboutermaennekens’ Een schrik voor de Hannekens,
De vliegende Platluys, Neel Schijtkokers tas.
Houwje bek van all' die Snorkers,
Als ik eet’ Datje 't weet,
Soo geef ik niet een Scheet
| |
| |
Voor al die Helden t' zaem.
Gaet wat verzinnen, van Kuwaerts geslagt.
Van Coppe de Hinne’ Soo deerlijk omgebragt:
Laet ons eerze stinken’ Haer uytvaert eens drinken;
Sa Vrienden, volgt mijn op het spoor:
Sa Vrienden, volgt my, &c.
|
|
Auteursrechtvrij