|
| |
Corollaria.
I.
AL genoegh van 't ydel redeneren,
Dat 's goet voor een die gegeten heeft,
Laet ons nu een deuntje quincqueleren,
Dat de voys ons aen de ribbens kleeft,
Drinckt eensjes om,, 't is wellekom,
Hoe veel my wordt gebracht,
'K geloofmen de Poëten,, mest met Apollos scheten,
Want geen van haer die eens om drincken dacht.
| |
II.
D'eerste schreeuwt ons 't hooft vol van sijn Vrijster
Even eens of daer yet raers in was,
'K houwt met Bruno die songh als een Lijster,
En sloot altoos sijn Rijmen met een glas;
't Is vermaeck,, sijn eygen saeck,
Ick plaght een les te krijgen,, van stil te moeten swijgen,
Of ick was des anderen daeghs de bock.
| |
| |
| |
III.
't Is den tweden in 't verstant geslagen,
Die bulckt en lolt dullemans Musycq,
En singht van 't geen daer wy niet na vragen,
Van Poock, Stopmes, Cortelas, en Pycq,
Jae singht vry voort,, op datmen 't hoort,
Wat wintbuyls datje kent,
Van Ridders en van Lancien,, met al haer circumstantien,
Singht want hier staet geen dol-huys doch ontrent.
| |
IIII.
Dees was waert beluyt te sijn met scheten,
Om dat hy hier derft reppen van sijn Thuyn,
't Schijnt een Lusthof voor die 't niet en weten,
Maer s' is vruchtbaer als Pier Wouters duyn,
Hier draeght een boom,, Kaes, Melck, en Room,
Bier, Wijn, Broot, Vleys en Vis,
Waer souw men elders vinden,, Een Linde bedeckt met Linde,
Die soo rijck van verscheyde vruchten is.
| |
V.
Dees most by een Molenaer gaen woone,
Daer komt altoos het draeyen wel te pas,
Want hy steeckt Sint Vechter nae sijn kroone,
Die somtijts maer maelt en niet half soo ras,
Hy draeyt my blint,, met al sijn wint,
Maeckt hy mijn 't hoof confuys,
| |
| |
My dunckt dees Brillekramer,
Daer den Bril is de Gevel van het huys.
| |
VI.
Onder al dees opgetrocke Gecken,
Spreeckt de laetst alleenigh met verstant,
Die houdt veel van speten af te lecken,
En van stormen met mes en vorck in d'handt.
Boullon en Pap,, is hem te slap,
Dat 's kost voor Lepelaers;
Hy houwt het met kalkoenen,
Voor buyck en naers te soenen,
En d'afval van gekroonde Oyevaers.
| |
VII.
Langht ons hier aen een fris glas of een beecker,
't Is doch al wijn daer men hier van spreeckt,
De gesondtheyt van den Apotheecker,
Die van daegh braef den witten turf uytsteeckt;
Sa nu geluyt,, 't is schoontjes uyt,
Die daer in vindt een druppel,
Die bruy my met een knuppel,
Dat ick van anghst een glas vol pis.
| |
VIII.
't Za nu treck ick mee aen het refereynen.
Wie dat maer wil 't en scheelt my niet een haer,
Meenje dat ick sitten wil alleyne,
Of ick een jool, of een sultoor waer?
Neen seecker niet,, dat waer verdriet,
Ick heb te veel verteert,
Met Waerden en Studenten,
Daer men wat meer als wagewielen smeert.
| |
| |
| |
IX.
De Gedichten sijn een recreatie,
Sy maken eens menschen hart verblijdt,
En verkorten al die lange spatie,
Van dien ouden onplaisanten tijdt,
Het sy Sonnet,, of oock Ballet,
Of Klinckers of Rondelen,
Als 't maer is in suyv're Duytsche tael.
| |
X.
Langh leef, langh leef onsen Sjoor Franciscus,
Die ons heden heeft geverjolijt,
Dat geen Panther-dier noch Basiliscus,
Hem in 't graf sleep voor den rechten tijdt,
Sijn Wijn en Taert,, zijn rijp in Maert,
Waer in wy naerstigh wercken,, veel meer als in de kercke,
Soo dat by ons noch keel noch mes verroest.
|
|
Auteursrechtvrij