De muzikale vriend der jeugd, of Bevallige zangstukjes voor het opkomend geslacht. Deel 2

[p. 28]

Cecile

N.^o XV.

Ce-ci-le was een arme Wees, Van ha-re vroeg-ste
jougd, Schaars dat een morgen voor haar rees, In kommrlooze-
vreugd, Door vreemden immer-meer ont-moet, Trof
zel-den haar een Vrien-den groet.

[p. 29]

2.

Maar nimmer brak het vrome kind

In bitse klagten uit,

Daar ze in haar hart, tot God gezind,

Alleen haar kommer sluit;

En, bij al 't harde van haar lot,
Nog dankbaar blijft voor 't kleinst genot.

3.

Wanneer het nachtlijk duister vlood

Voor 's daagraads schemerglans,

Als naauw in 't oosten 't uchtendrood

Klom aan den Hemeltrans,

Klonk, door geen vreemden nog bespied,
Haar vroom en vrolijk morgenlied.

4.

En was de dag voorbijgesneld -

Door moedwil vaak geplaagd,

Door wrev'len luim gestaag gekweld,

Uit elken kring verjaagd, -

Toch, eer ze op 't bed weer rust geniet,
Zingt zij haar dankbaar avondlied.

5.

Dat lied rees op naar hooger sfeer,

En de Almagt, met elks lot

Bewogen, zag op 't weesje neêr,

Schonk haar, na ramp, genot -

Meer dan haar hart eens had gebloed,
Wordt haar het lijden straks verzoet.

6.

Een vreemd'ling komt en vorscht met schroom

Cecile's Oud'ren uit.

Haar vindt hij slechts en - 't is haar Oom,

Die aan zijn hart haar sluit,

Die jong zijn vrienden was ontscheurd,
Door hen sints lang als dood betreurd.