|
| |
| |
| |
Bruylof-Ghedicht.
ICk gingh, alsoo ick plach, buyten op schoon landouwen,
Om mijn vreucht aen te doen, om s'luchts claerheyt t'aenschouwen:
Soo quamen daer de neghen Musae my aen boort;
Ick hoorde naerstich toe, van minnen vvas haer woordt.
Ick vvenste haer gheluck, en sy my van ghelijcken,
Sy waren ongehult: dat guld' hayr ginckmen strijcken.
Daer was Calliope, schoon van keel end' ghelaet:
Sy nam my byderhant: ick deed' na haren raet.
Sy voerde my na Caucasum in corter stonden,
Al waer den listighen Prometheus was ghebonden.
Een vrees'lick dier, een Arent die doorbeet hem t'hert:
Het deed' hem groote pijn, het deed' hem groote smert,
Ick sach ick hoord' gheschrey, twelck my doorbrack mijn sinnen:
Het heeft my gantsch ontstelt van buyten end' van binnen.
De Musae spraecken: Iupiter ist, die dit doet:
Daerom laet varen swaricheyt uyt u ghemoet.
Sit neder, sprack Calliope met soete reden,
Ick sal u seggen, waerom hy dit heeft geleden.
| |
| |
Ghy sult haest vvonder sien, ghy sult vernemen vreucht,
Denckt dan dees ist, die my , die and'ren t'hert verheucht.
Hy heeft een vverck, een nieuwelijck vverck ghewrocht met handen,
Hy heeft des menschen hert met hemels vuyr doen branden.
Hy doet dat t'ruyme huys, de vverelt vvort bewoont,
Dus lijdt hy pijn: alsoo vvort goet met quaet beloont.
Had noyt dit werck gheweest men had noyt vreucht vernomen,
Had hy noyt sulcks ghedaen, daer vvas noyt mensch ghecomen.
Maer quade middelen doen, dat goet vverck mishaecht:
Dit heeft oock deesen Man voor Iupiter verclaecht.
Want als de menschen door t'water vvaren ontslapen,
Door t'crachtich mancop: heeft hy selfs een nieuw' gheschapen.
Hy schiep den mensch van aerd' Pallas heeft goet gheacht:
Sy heeft hem hulp belooft, sy heeft vvat nieus bedacht:
Sy vvees hem t'hemels vuyr: hy vvas seer clouck van sinnen:
Soo dat hy licht con sien vvat hem stondt te beginnen.
Hy nam terstont een hout, dat hy had byder handt,
T'welck hy aen t'Sonnen-radt ghesteken heeft aen brandt.
Daer nae quam hy op d'aerd', ontstekende den dieren
Met dat claer hemelsch vuyr, vvelck hy had gaen versieren.
| |
| |
Dees dievery heeft hem dit lijden aenghebracht,
Siend' op Minervae const meer, als op Iovis cracht.
Doen dit Cupido sach de meest' oorsaeck der minnen,
Nam hy een fellen booch met costelijcke pinnen,
En schoots' in s'menschen hert, eerst heeft ghetreft zijn pees
Apollo; liefd' tot Daphnen hem int herte rees.
Als Iupiter dit sach, ginck hy hem seer beclaghen,
En liet terstont nae soecken dese quade plaghen;
Wat rasery van Daphne Phœbi cop ontsteeckt;
Wat pijl der Goden, en der menschen hert doorbreeckt.
Van vvaer dit vvonder quam, heeft Iupiter vernomen,
Dat van Cupido dese misdaet vvas her comen.
Hy riep hem voor zijn vierschaer, voor zijn hooghe throon,
Om hem te gheven met Prometheo een loon.
Cupido quam seer haest, hy quam met booch en pijlen,
Hy quam met vleugels breet, hy maeckte corte mijlen:
Met pijlen quam hy aen, hy droech met hem fenijn,
Hy schoot man ende vrouw, der mannen medecijn,
Doen Iupiter hem sach, sprach hy als God der Goden:
Wie heeft u o Cupido, sulcken vverck gheboden?
| |
| |
CupidoVenuszoon vergramt om t'selfde vvoort,
Sprack teghen Iupiter, in sijn ghemoet ghestoort:
De menschen soecken my; sult ghy dan voor hen vreesen?
Ick vvond' niemant of hy wil wel ghewondet vvesen.
Het is een soete vvond', die mijnen boghe maeckt:
Hy lijdt pijn blijdelijck, die van my is gheraeckt.
Dit is ook Gods manier, dit zijn der menschen zeden;
Ghy sult selfs met een schoot vvorden gestelt te vreden.
Doe spand' hy zijnen booch, en schoot den God door thert,
Waer van ghecomen is een aengename smert.
God Iupiter gewondt, socht raet tot deese qualen,
En is van boven af tot Io comen dalen.
Dees' hielp hem uyt t'verdriet. Hy sprack: Cupido schoon,
Gaet by den menschen voort ghy spant van my den croon:
Dit is de God de groote God, die heeft geschoten
V, Bruydegom, int hert, t'welck u niet heeft verdroten.
Dit is de pijn der liefden pijn, die heeft ghewrocht,
Dat ghy een maecht tot medecijn haest hebt ghesocht,
Ghy hebt ghewonnen een crans van Myrth ghevlochten,
T'schaemweygerlijck ghemoet, van deser jonst bevochten.
| |
| |
Haer deucht heeft u behaecht, daerom ghy haer bemint,
Deuchd' ist, die haer verwinnen deed, die haer verwint.
De schoonheyt ende trouw' van beyden laet ick blijven:
Want vvie can, t'gheen de liefde leert, terecht beschrijven?
Dit is veel beter al voorlanghen tijt ghemerckt,
Alst vriend'lijck, cuysch ghelaet de liefde heeft ghesterckt.
Verblijt u Bruydegom, ghy hebt den tijt ghecreghen,
De langh verwachten tijdt, om blijschap te gaen pleghen.
Ghy hebt ghevonden d'oorsaeck van u sorghen al:
Dit is de Chirurgijn die u ghenesen sal.
Verblijdt u Bruydegom, laet varen alle treuren:
Dit ghy seer hebt bemint, die sal u nu ghebeuren,
Cupido was d'aucteur vvel van van u diepe vvondt,
Maer hy sal wederom u maecken heel ghesont.
Verblijdt u Bruydegom, den tijt vermaent tot strijden,
De Sterren met de Maen gaen haer met u verblijden.
De nacht comt aen, de tijdt is hier, stelt u te vveer
Ghy sult den overwinner zijn, en hebben d'eer.
Reyn Maecht, vvacht niet te langh: en vvilt u niet bedroeven,
Gaet nae den blijden strijdt: en vvilt u selfs beproeven.
| |
| |
Die wond' die ghy ontfanght, die is u Chirurgijn.
Ghy sult vvel meer dus willen overwonnen zijn.
Een Ionckman overwan, als d'ander vvas verslaghen.
De Dochters creghen prijs vvanneer sy onder laghen.
Der helden strijdt brenght menich mensch ten val,
Maer hy vermeert de vver'lt, die u verwinnen sal.
En vreest de schade niet, men moet de boomen snoeyen,
Al eer sy brenghen vrucht, al eer de ranck can bloeyen.
Alsoo ist oock met u: schaed' ist, die u hier helpt,
T' verlies sal maken vrucht, t 'verlies de droefheyt stelpt.
Het is een Campioen, die u de vreucht sal vvesen,
Het is u overwinner, die u sal ghenesen,
Al vvaer u druck, u smert, u vvond' driemael soo groot,
V Bruydegom, die sal u helpen uyt den noot,
Ghelijck een grooten boom van donder neer gheslaghen,
Verdort, en onbequaem om vruchten is te draghen:
Ghelijck een vvijngaert-ranck, of boom van goeder aert
Vergaet, als sy voor blixem niet en is bewaert.
Soo ist oock met een maecht. Waer in sal sy haer quijten,
Als droefheyts blixem heel haer leven moet verslijten?
| |
| |
Vergaen moet sy die noyt vvel in coragie leeft,
Waer toe ist maechdom nut, vvelck niemant vreucht en gheeft?
T'is laet O Petronell', en vvilt niet langhe vvachten:
Ghy moet een vveynich tijts met Sanden overnachten,
En blusschen sijn verdriet, en blusschen sijnen noot,
Of ghy soudt zijn, o Maecht, de oorsaeck van sijn doot.
Wie heeft doch oyt ghesien (dit spraecken de Goddinnen)
Wie heeft ghesien een paer malcander soo beminnen?
Alsmen alhier bespeurt; Hier is de liefde groot,
Die velen druck aendoet, die menich doet den doot.
Al vvaer der Goden liefden hier, ten mach niet baten.
Sy moeten al dit paer den prijs van liefden laten.
Waer blijft Leander nu, die sulcke liefde droech?
Waer blijft doch Perseus nu? ten is hier niet ghenoech.
De liefde Pyrami en Thysbes vvas seer reyne:
Maer alsmens' hier by siet, sy is noch veel te cleyne.
Gheluckich zydy Heer, gheluckich zydy Maecht,
Dat ghy dees groote vreucht soo langh te vooren saecht.
Verblijdt u Bruydegom, verblijt u Bruyd'goms eere,
God gheeft u veel gheluckx, dat u gheslachte vermeere.
| |
| |
God gheef, dat ghy in vreucht u gansche leven leyt,
End' vele jaren leeft, alsmen van Nestor seydt.
Hy sal u laten sien blyschap nae menich jaren,
Die u nu laet in desen blijden staet vergaren.
Onthoudt doch desen dach onthoudt doch desen tijt:
Onthoudt dit vrolijck uyr, als ghy dus blijde zijt,
Het zy ghenoech gheseyt, den dach is langh verdwenen:
Venus end' der Goddinnen nacht-vreucht is verschenen:
Sy decken vast het bed', op dat ghy coelt u lust,
Daer ghy sult vinden strijdt, daer ghy zult vinden rust.
Aglaia vvenscht u goeden nacht, en blijde jaren:
Thalia desghelijcks, dat ghy veel vreuchts moecht baren.
Oock Euphrosune vvenscht, dat Lachesis u gheeft,
Dat ghy in vreucht Methusalemsche jaren leeft.
P. P .AE. S. F.
|
|
Auteursrechtvrij