Verscheyden bruyloft dichten ende liedekens ghedicht ende gecomponeert by verscheyden gheesten
(1611)–Jan Jansz. Orlers–
Auteursrechtvrij
[pagina 14]
| |
Op de VVijse van den 42, Psalm Davids.O Ghy schoonste der Goddinnen
Die dijn woonplaets houdt omhooch,
Die door t'soet fenijn der minnen
Spannet dijnes Kindes booch,
O Goddinne die den brandt,
Spreydt tot aen des VVeerelts candt,
Tot des VVerelts groote palen
Stort ghy dijne vvreede stralen.
Die de Maechdekens doet suchten
Met so menich droeve pijn,
Dicwils hopen end duchten,
Als sy overvvonnen zijn;
Als het hert droef boven maet,
Buyten toont een blyd' ghelaet,
Als het hert so weeck van binnen,
Onghestadich is van sinnen;
Dat de tranen neder dalen,
Door de droefheyt ende vreucht,
Als sy dincken om de qualen
Als haer dese blijschap heucht:
Als den douw die op het padt
Maeckt het drooghe grafken nadt,
Leeckende van boven neder
In het schoone somers vveder.
Noch een heeft voor dy ghekeeret,
Haer onstuymich hart ghemoet,
Noch een heeft dijn rijck verheeret,
VVant ghyt doch al temmen moet.
Selfs de voghels al te gaer,
Die daer vlieghen hier en daer,
Die daer op de tackskens springhen.
En door dijne pijlen singhen.
Anna schoon die bloem der bloemen
Met haer lipkens van corael.
| |
[pagina 15]
| |
Door haer aenschijns claere strael,
Die soo menich heeft doen schroemen
Als een roosken dat op t'velt
Uant een maechdeken ghestelt,
Als een roosken dat ten toone,
Spreydet sijne roode croone.
Sy comt voor het huys ghetreden
Snevvit en van schaemte root;
Sneevvit, als snee die vertreden
Noyt en vvas op s'aerdtrijcks schoot.
Als de Maene die by nacht
Over al vertoont haer cracht,
Sietmen haren glans uyt steken
By de ander vergheleken,
T'is nu tijt comt hier ghetreden
Siet den Ionghelinck verwacht,
Daer ghy veel om hebt ghebeden,
Al ist' dat ghyt' nu niet acht:
Anna comt doch in ghegaen
Dat hy dy nu mach ontfaen,
Die ghy niet en connet haten
VVant het mach dy toch niet baten.
Lang te toeven end' te dralen
Is dy doch een meerder pijn,
VVilt dan comen in de salen
Daer ghy willecom sult sijn.
Ghy sult proeven, ende sien,
Hoe gheluckich sijn de lien
Die haers herten moetheyt blussen
Op soo soet en lief'lick cussen.
Ueecht die tranen die daer rollen
Uan dijns oochskens claere glans,
Ueecht dijn oochskens soo gheswollen,
Ende laet eens gaen den dans.
Van dijn Maechden groot en cleyn
Die daer volghen dijne treyn,
En rontom dijn lichaem sweven,
Om den Ionckman te doen beven.
VVilt ghy met bermherticheden
Toch een weynich sijn versoet,
| |
[pagina 16]
| |
En verhooren de ghebeden
Die hy stort van ghans ghemoet.
Och hoe schrick'lick ende wreet
Js een Meysken dat wel weet
VVat een Jonckman heeft te lijden,
End' en can haer niet vermijden.
Maer ghy gaet ten lesten henen
Sluypend' in de camer sacht,
Als een blomken eert verdwenen
Buyten inden velde lacht.
Bruydegom sijt nu verblijt
VVant het sal haest wesen tijt,
Dat ghy met dijns Liefkens handen
Sult ontdoen sien al dijn banden.
Toortsen suldy niet doen bilcken,
Ofte keersen in de nacht,
Anna die salt' al doen glicken,
Met haer oochskens stercke cracht.
Soo ghy soeckt een Diamànt,
Reyst niet wech in verre lant,
Hare Lipkens naer ghelieven
Sullen dy daer in gherieven.
Hebdy in Yvoor behaghen
Dat den Indiaen verleent,
Uan haer tanden wilt niet claghen
Sy zijn witter alsmen meent;
Oochskens ende Lipkens glat
VVat brenght ghy voor eenen schat
In des Ioncmans moedich herte
Lavende hem in al zijn smerte,
VVidy dan dijn smert verlichten
Bruydegom en droeve quael,
Laet uyt trecken weer de schichten
Die dy heeft ghequest eenmael,
Dat die weer den brandt uyt ghiet,
Die dy bracht in dit verdriet,
Comt bijt vyer om weer te wesen,
Als te vooren ghans ghenesen,
Die hier nu niet hebt verloren
VVilt wat van de deure gaen;
| |
[pagina 17]
| |
VVant den Bruyd'gom heeft ghesworen
Datter gheen sal maecht uyt gaen.
En dit werck sal wel gheschien,
Tusschen dees twee jonghe lien,
Sonder hulp sal hijt' uyt voeren
Diet' heeft derven eerst aenroeren.
Maer ghy dochter schoon der schoone
Die nu moeder haest sijn sult,
Uoor een maechdelicke croone
Die den tijt nu heeft vervult;
Sal hy u veel maechden haest,
Soo ghy niet en sijt verbaest
Ende jonghe dochters gheven,
Die dy dicht aen sullen cleven,
Ende dy soo veel verblyden
Als sy loopen hier en daer,
Iuychen lacchen en dijn pijne
Laven, als ghy soo veel paer
Rontom dijne witte borst,
Sult sien leschen haren dorst,
Dijnen hals met vreucht omringhen,
Ende voor dijn aenschijn springhen.
Suldy dan noch eenmael vraeghen
Nae dijn maechdom ô Vrou Bruydt?
Suldy dan noch sorghe draeghen
Om te ghaen te camer uyt?
Neen neen neen maer ghy sult sien,
Dat dijn oochskens die de lien
Nu in dy alleene prijsen
Sullen in dijn kinders wijsen,
Och hoe sal dijn hert dan springhen
Uan veel vreuchden overtast,
Als ghy dinckt om dese dinghen
Buyten alle sorgh' en last:
Dat can dy doch een alleen,
Gheven, ende anders gheen,
Die ghy nu noch soeckt t'ontloopen,
End' met beden uyt te coopen,
Maer ick sie de meyskens willen
Alle sijn in dese staet,
| |
[pagina 18]
| |
Datmen haer niet can ghestillen,
Alst naer hare wille gaet,
Siet ghy maer ô Ionckman dan
Dat sy ghans niet claeghen can
Sonder ook naer haer te beyden
VVilt haer rechten en bescheyden.
D. H. G. |
|