Het sprekend prentenboek
(ca. 1885)–W.F. Oostveen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 10]
| |
[pagina 11]
| |
Ons allerkleinste broertje
Dat is een rechte guit.
De schalkschheid kijkt den dreumes
De gitzwarte oogjes uit.
En wat hij aardig babb'len kan!
Hij roept gestaag, de kleine man:
Tata, tata, tata, tata,
Papa, Mama! Papa, Mama!
Ons allerkleinste broertje
Is vaders hartedief.
't Is ook zoo'n aardig ventje,
Zoo vroolijk en zoo lief.
Als moe hem beide wangen streelt,
Als pa van hem een kusje steelt,
Dan kraait de kleine schalk hen na:
Papa, Mama! Papa, Mama!
|
|
