Geloofs-liederen, dat is de Heidelbergsche ende Nederlantsche catechismus

De XXXIV. Sondagh.

Op de Wijse van de 10. Geboden. Of, Soo Christelijcke Jongelingen.

Sy luyt aldus van woort tot woorde,
⁺Gelijck j’ in d’uyt-tocht lesen kondt.

2 Ick ben uw’ Godt, end’ uwen Heere,

Die uyt Egypti Slaverny
U hebb’ geleyt, mijn Nae, ter eere;
⁺Hebt geenen Godt beneven my.
⁺   3 Gy sult geen Beelt hoe ’t oock mocht wesen,
Of eenige Gelijckenis
U maecken, van het geen in wesen
Of boven, of beneden is.

4 Gy sult geen knyen voor haer buygen,

Noch toonen d’alderminste eer,
Of soo ghy ’t doet, ghy raeckt in duygen;
Ick ben doch een jaloerschen Heer,

5 Een God, die, wie my oock vergrammen,

Besoeck in ’t derd’ en vierde Lit,
En doe genaed’ aen duysent stammen,
Van die my vreest, en recht aenbidt.
⁺   6 Gy sult de Naem uw’s Gods, en Heere,
Niet ydlick nemen in den mont;
Of, soo ghy hem soo komt t’onteeren
Hy sal het wreecken t’aller stont.
⁺   7 Gy sult des Sabbath-daegs gedencken,
Dat ghy dien heyligt voor en nae;
Tot uwen arbeyt ick u schencke
Ses heele dagen uyt genae.

8 De sevende sal zijn mijn Feeste,

+ Ex. 20.

+ I.

+ II.

+ III.

+ IV.

[fol. C5r]

 

Op wien ghy geen Slaefs-werck sult doen,

 

Noch knegt, noch soon, noch maegt, noch beesten

 

Noch vreemdelingh die gy moet voe’n;

 

9 Want in ses dagen Godt volmaeckte

 

Aerd’, Hemel, Zee, en haer beslagh,

 

Den sevenden zijn werck hy staeckte,

 

Dies heyligd’ hy den Sabbath-dagh.

 

⁺   10 Gy sult u Vader eere geven,

 

En Moeder, die u heeft gebaert,

 

Op dat ghy langh, en wel moogt leven,

 

In’t lant dat Godt u schenckt op d’ Aerd’.

 

⁺   11 Gy sult niet dooden; noch Echt-breken.

 

⁺Of ergens plegen Dievery.

 

⁺Gy sult geen valsch Getuygnis spreken

 

Van uwen Naesten, wie hy sy.

 

⁺   12 Begeert uw’s Naesten Huys, noch Have;

 

En wort niet door zijn Vrouw bekoort,

 

Of Os, of Esel, Maegt, of Slave,

 

Of yets van dat hem toebehoort.

+ V.

+ VI. VII.

+ VIII.

+ IX.

+ X.

In tween;

Waer van in ’t Eerste wert geboden,
Hoe wy ons selven in’t gemeen

14 Ontrent den Heer van alle Heeren

Soo sullen dragen als ’t behoort:
En dan, soo komt het Tweed’ ons leeren
Wat onse Naeste toebehoort.

Dat, soo ongaeren als ick ly’
Schaed’ aen mijn heyl; ick soo om ’t seerste
Vlied’ alderhand’ Afgodery:

16 En nevens dien, de Toveryen,

[fol. C5v]

 

Waerseggingh, By-gelovigheyt,

 

Aenroepingh van de heyl’ge Li’en,

 

En waer Gods schendingh meer in leyt.

 

17 En wederom, te recht leer kennen

 

Den eenigen en waeren Godt,

 

En my alsoo aen hem gewenne,

 

Dat ick hem houw voor ’t hoogste lot,

 

18 Hem boven al ten hooghsten achte,

 

En my in all’ ootmoedigheyt

 

Hem onderwerp, en van hem wachte

 

’t Geen dient tot mijne zaligheyt.

 

19 Hem eer’ en vrees’ uyt alle krachten,

 

Soo dat ick liever alle dingh

 

Verlaten wild’ en al verachten,

 

Als dat ick my te buyten gingh.

Het is, in plaetse van dien Godt
Die in zijn woort aen alle syen
Sich g’openbaert heeft: hem ten spot

21 Een snooden Afgodt ter versinnen;

Of dat me nevens hem, yet heeft,
Waer op men speelt met al zijn’ sinnen
En zijn vertrouwen overgeeft.