Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

In noodt kent men de Vrienden.

Voys: Is dit niet wel gevrijt.

Geluckigh leeft die Mensch,
Die zich laet verghenoeghen:
En steldt sijn hooghste wensch
In 't gheen dat Godt wil voeghen,
In vreughd' of in verdriet

[p. 38]

 

En wenscht hy anders niet,

 

Dan dat Godts wil gheschiedt.

 

2 Als 't Schip seylt voor de windt,

 

Bevrijdt van stuere vlaghen:

 

Dan wordt men wel bemindt

 

Van Vrienden en van Maghen.

 

Dien Godt sijn gunst verlient,

 

Soo dat 't gheluck hem dient,

 

Krijght alle-man te vriendt.

 

3 Sulck een heeft veel Compeers,

 

Veel Nichten, en veel Neven:

 

Men groet hem al van veers,

 

Sijn Naem wordt hoogh verheven;

 

Al waer 't een halven Sot,

 

Men mint hem om 't ghenot:

 

Dat doet den ronden Godt.

 

4 Die lustigh teert en smeert,

 

Met Gasten en met Brassen:

 

Die acht men waerdt ghe-eert,

 

Elck een weet op te passen:

[p. 39]

 

Niemandt gaet garen mis,

 

Daer wat te kluyven is,

 

Elck voeght hem aen den Dis.

 

5 Maer soo door teghenspoedt

 

De kans eens komt te keeren,

 

Dat men hem wachten moet

 

Van veel te Bancketteeren:

 

Dan is 't, Adieu Compeer,

 

Dan heeft elck een af-keer,

 

Men kent gheen Vrienden meer.

 

6 Al scheen de Vriendtschap groot,

 

Men sietse haest ontwennen:

 

Dan proeft men dat de noodt

 

De Vrienden recht leert kennen.

 

't Is beter Godt betrouwt,

 

Dan datm' op Vrienden bouwt,

 

Wiens Liefd' soo licht verflouwt.

[p. 40]