dat ik je bij de paleiswacht afleverde. Iets wat vermoedelijk de enige keer is geweest dat een buitenlandse journalist achter op een motorfiets bij de President aankwam.
Toen je weer eens een keer in ons guest-house logeerde, vertelde je me dat je op een receptie een bigshot van Standard Vacuüm had ontmoet. Het bleek Bob Andersen te zijn geweest, de General Representative die jou tijdens die ontmoeting had uitgenodigd om als gast van Stanvac naar Sungei Gerong te gaan en een artikel te schrijven over het ‘Indonesianisatie’-programma dat door Stanvac was gelanceerd. Andersen's bedoeling was om een fraai journalistiek stukje propaganda in de pers in Jakarta te krijgen voor de maatschappij. Dit pakte echter anders uit. Je kritiek was vernietigend en Stanvac management was razend. Helaas herinnerde iemand zich dat ik degene was geweest die jou in het guest-house had binnen geloodst. Een dag later stond ik op het matje bij Andersen. Hij gaf mij opdracht ‘too get rid of that Oltmans within 24 hours’. Gelukkig heeft dit incident geen verdere gevolgen gehad voor mijn loopbaan bij Stanvac.
Dit voorval is echter wel typerend voor je. Je hebt, voorzover ik dat kan beoordelen, je mening nooit laten beïnvloeden door iets of iemand. Je bent altijd rechtstreeks voor je, soms shockerende, mening en overtuiging uitgekomen, ongeacht de gevolgen ervan en vaak tegen alle gangbare opinies in en volledig overtuigd van je gelijk. We hebben later, in de loop der jaren, tijdens onze occasional ontmoetingen vaak van mening verschild maar ondanks het grote verschil tussen onze eerste ontmoeting in 1954 (je was toen nog getrouwd met Frida Westerman) tot onze laatste ontmoeting in Amsterdam in 1992, apprecieer ik je levenstekens, ergens uit een hoek van de wereld met een groet en een éénregelverhaal, of onze af en toe ontmoetingen, omdat je altijd iets nieuws, sometimes shocking, te vertellen hebt.
Cikongen Anyer
April 1993
Auteursrechtelijk beschermd
