Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi

[’s Menschen Sone sal komen]

Stemme: Amarille mia Belle.

1.
’S Menschen Sone sal komen,
In sijne Heerlijckheydt,
Tot troost der vroomen:
Daer de Boose voor schroomen:
Sijn Majesteyt
Die sal verselschapt wesen,
Met de Engh’len in desen:
Dan sal hy sitten op synen Throon vol waerden,
Om te richten, om te richten,
Om te richten op Aerden.
2.

’t Sullen hem alle Volcken

Vergaedert worden daer,

[p. 87]

 

Vyt d’Aerdtsche Kolcken,

 

Als hy komt in de Wolcken// sal scheyden haer

 

Ghelijck de Harders Knapen

 

Scheyden Bocken uyt Schapen,

 

En sal de goede ter Rechterhandt beraden,

 

Maer ter slincker, maer ter slincker,

 

Maer ter slincker de quaden.

 

3.

 

Dan soo werdt van den Coningh

 

Ter Rechterhandt gheseydt,

 

Tot haer verschooningh,

 

Komt en erft ’s Hemels Woningh,

 

Voor u bereydt// gezegende mijns Vaders,

 

Komt, ghy waerdt mijn versaders,

 

In dorst en honger, in sieckt’ en kou mijn hoeders,

 

In ghevangh’nis, in ghevangh’nis,

 

In ghevangh’nis mijn Broeders.

 

4.

 

Dan sal elck (tot Godts eere,

 

Als van zich selfs niet groot)

[p. 88]

 

Spreecken ô Heere,

 

Wanneer waert ghy soo seere in angst en noodt,

 

Dat wy u bystandt deden,

 

’t Sy in spijs’ of in kleeden.

 

Hoort wat ghy eenen der broed’ren hebt gegeven,

 

Gaeft ghy my oyt, gaeft ghy my oyt,

 

Gaeft ghy my oyt u leven.

 

5.

 

Voor ’t sal hy doen zijn reden,

 

Ter slincker zijden hier;

 

Gaet van my treden,

 

Ghy vervloeckte ter Steden;

 

Daer ’t helsche vier,

 

Bereydt is voor den quaden,

 

Want doen ick was beladen,

 

Naeckt en verdreven met quellingh overstolpen,

 

Hebt ghy my niet, hebt ghy my niet,

 

Hebt ghy my niet geholpen.

[p. 89]

 

6.

 

Hier-en-teghen sy roemen,

 

Recht der geveynsder aert;

 

Siende ’t verdoemen,

 

Gaen haer selfs heyligh noemen:

 

Heer wanneer waert

 

Ghy arm versmaet van vrienden,

 

Dat wy u niet en dienden,

 

In hongers-nooden, in sieck’t of’t zy gevanghen,

 

Tot u spoedend’, tot u spoedend’,

 

Tot u spoedend’ ons ganghen.

 

7.

 

Dan sal hy tot haer spreecken,

 

Wat aen dees minsten een

 

Niet is gebleecken,

 

In haer kruys en ghebreecken,

 

Acht ick alleen aen my te zijn ontbroocken,

 

’t Recht aldus uyt gesproocken,

[p. 90]

 

Gaen dees ter hellen// maer d’ander wil Godt gheven,

 

Vyt genaeden, uyt genaeden,

 

Vyt ghenaeden het Leven.

Weest eendrachtigh.