Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi

[Daer was in’t Landt van Galilee]

Stemme: Doen Daphne d’overschoone Maeght.

DAer was in ’t Landt van Galilee
Tot Cana een Bruyloft, een waerdighe Feest,

[p. 25]

 

De Moeder Iesu heeft daer mee

 

Met Christo en zijne Discip’len geweest,

 

Om te vereeren dees’ nieuwe Getroude,

 

Door het bywesen van zijnen persoon:

 

Want hy by menige wierde gehouden

 

Voor de Prophete en Israëls Croon:

 

Maer in verblijdingh wel, meer droeve tijdingh snel

 

Komet gevloghen, soo gaet’et hier oock

 

Den Wijn die was uyt, en de vreught smolt als roock.

 

2 Maria hier op nemend’ acht,

 

Die seyde tot Iesu, sy hebben geen Wijn:

 

Doch hy die in zijn Heyl’ge kracht

 

Van Menschen niet wilde verhaestiget zijn:

 

Seyde, Wel Vrouwe wats daer aen geleghen?

 

‘k Ben in dees’ saecke aen u niet verschult,

 

Schoon ghy quaemt smeecken van Bruydegoms wegen;

 

d’Eyghenste ure moet wesen vervult.

 

Sijn Moeder keerden strack,

 

De Dienaers leerd’, en sprack,

 

Als die in droefheydt de lieden geeft moet:

[p. 26]

 

Wat hy u gebiedet, ziet dat ghy het doet.

 

3 Hier waren nu by een geset,

 

Ses ledighe Vaten of Kruycken van steen,

 

Tot reynigingh nae hare Wet,

 

Daer twee drie Metreten hielt ygelijck een:

 

Iesus die seyde, gaet vullet de Vaten,

 

Diese met Water vol droeghen terstondt,

 

Hietse doen scheppen en brochten’t met maten

 

d’Oversten Schencker, die set aen de mont,

 

Hy proeft wel onderscheydt,

 

Maer door dees’ wonderheydt

 

Heeft niet geweten van waer de Wijn quam;

 

De Dienaers dan, wisten ’t de Bruygom ’t vernam.

 

4 Den Schencker sprack dan seer beleeft:

 

Heer Bruydegom elck stelt eerst den edelsten Wijn;

 

Doch alsmen wel gedroncken heeft,

 

Dan weder den minsten, dat plach soo te zijn::

 

Maer ghy hebt heden den suyverst’ en besten

 

Houdende, daer mee op ’t leste gewacht.

 

Iesus dan dede in dese gewesten,

[p. 27]

 

’t Eerste beginsel der teeckens en kracht,

 

En toond’ zijn heerlijckheydt, die hier seer eerlijck leydt,

 

Iae de Discip’len geloofden in hem;

 

Keer Heer oock in vreughde ons droevige stem.