Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi

[p. 5]

Herman Ockes Hemel-sucht, Ofte: Syne laetste Besigheydt.

ALs nu den tijt der belofte ghenaeckten,
Dat Godt op aerden wou senden sijn Soon,
En doe een Heylighe Maget geraeckte
Swanger te worden, geheel ongewoon;
In dese dagen den Keyser geboot,
Datmen ter Werelt aen kleyn ende groot
In yders stadt een beschrijvingh sou doen,
Daer hem elck naerstigh moest heenen spoen.

2 Ioseph trock mede uyt ’t Lant Galilea,

Van de Stadt Nazareth, die hy verliet,

[p. 6]

 

Tot hy gekomen is onder Iudea,

 

In de Stadt Davids, die Bethlehem hiet:

 

Want uyt dien Huys’ en geslacht’ was hy,

 

Quam om beschreven te worden, daer by,

 

Nevens Maria sijn ondertrout Wijf,

 

Sijnde bevrucht, tot ons heyls beklijf;

 

3 Ende ’t geschieden terwijl‘se daer waren,

 

Dat hare daghen vervulden ’t getal,

 

Quam dan haer eenighen Sone te Baren,

 

Wondt hem in Doecken, en leyd’ hem in’t Stal;

 

De aldergrootste en rijckste van macht,

 

Lach als de kleynste heel in armoe veracht,

 

Een Beesten Krib is sijn Wiegh op dees’ reys,

 

Een oude Schuer inde plaets van ’t Palleys.

 

4 Doch het gheruchte van dese Geboorte

 

Bleeft niet verduystert, maer wierde verbreyt

 

Aen veele Harders, die na de geboorte

 

Wakende, hebben haer Schaepjes geweydt:

 

Des Heeren Engel die voeghd’ hem by haer,

 

En Godes heerlijckheydt schijnende klaer,

[p. 7]

 

Heeft’se met schrick en met vreese besocht,

 

Denckende wat dit beduyden mocht.

 

5 d’Engel die seyde dan, wilt u niet vreesen:

 

Want ick verkondigh’ een schielijcke vreucht

 

Die over alle den volcke sal wesen,

 

En ghy met d’ooghen besichtighen meucht:

 

Want nu gheboren is Christus de Heer,

 

Inde Stadt Davids neemt daer heen u keer

 

Vindt hem in Doecken gewonden bespreyt,

 

En in de Kribbe soo neergeleyt.

 

6 Dadelijck nevens dien Engel daer waren

 

Windighe vrolijcke Geesten ontrent,

 

Sijnde een menicht’ der Hemelsche Scharen,

 

Prijsende Godt die ons Saligheydt sendt,

 

En seyden: eere sy Godt inde hooghst’,

 

Vrede op aerden, soo veer men be-ooght,

 

Een welbehagen alom inden mensch,

 

Amen o Heere, dit is ons wensch.