In den gloed van ùwe liefde is het, dat deze wereld prijkt in hare kleurenrijke pracht; dat de dauwdroppelen schitteren op de bladeren en de schoonheid verhoogen der morgenbloemen. En wederom is het de barning van ùwen liefdegloed, die al wat sappig is van leven, in dauw en bloem en blad, doet stijgen naar ijler sferen in zengend verlangen naar de vereening met U.
[pagina 49]
[p. 49]
Zou aldus geschieden naar ùwen wil, dat in den vroegen morgen reeds het dauwjuweel vervloog - zoo maak van deze bloem geen bleeke lotos van smart, die haar tranenloozen blik vertwijfeld heft naar uwen hemel.
Maar laat haar kortstondige bloei zijn: een aanbidding in stillen deemoed en erkenning, die haar volkomen einde vindt in een zelfofferande aan U.
Auteursrecht onbekend