Jeugdige minne-spiegel
(1634)–Pieter Nootmans–
AuteursrechtvrijStemme: Soo't begint.
Titer.
Segh Amaril,
Wel lieve soete Meyt,
Waer toe zijn al dees Kranssen?
Amaril.
Om uwent wil
Is't Titer, ach! wat beyd?
'Kweet dat ghy sult gaen danssen
Met Galathee,
Titer, ey, gae mee,
Langs dese kant,
Daer sult ghy vinden de groene Mey geplant.
| |
[pagina 156]
| |
Titer.
Nimphje hoe dus?
V bruyne tover-git,
Is dat u Slaeff ontogen?
Amaril.
Titer, ey sus,
Ey sus, wat Titer, dit
Kan ick doch niet gedoogen,
Dat ghy verlaet,
En nu weder haet
Uwe Godin,
Die uwe lusten verquickt met weder-min.
Titer.
Al het verhael,
'tVerwijt, en minne-waen
Kan my, O Nymph, niet krenken,
Hoe menigmael,
Laes! heb ick moeten gaen,
(Wilt dit doch eens gedencken).
V wolligh Vee,
Drijven in u stee,
Nae hare stal,
Als u mijne staff wel vaeck getuygen sal.
Amaril.
Titer, tot loon
Vws trouwe Harders dienst
Vaeck aen mijn vlok en schapen
Vlecht ick dees kroon,
En tot u Zielens-wienst,
Spijt Galatheas knapen,
Maeck ick u dan
Titer tot een man,
In dese Mey,
Neem tot getuygen het grasje vande wey.
| |
[pagina 157]
| |
Titer.
Al het Gebloemt
Dat cierelijck uyt-dringt
Rondom dees steyle klippen,
Vreugdigh dit roemt,
En Philomela singt,
Reppend' haer ted're lippen,
Roept, met geschal,
Bruyloft over-al,
Met Amaril,
Dies laet ons weyden, en Titer houdt u stil.
Een of Geen. |
|