Jeugdige minne-spiegel
(1634)–Pieter Nootmans–
Auteursrechtvrij
[pagina 103]
| |
Geschreven (soomen docht) met sijn' vergulde Lett'ren,
Recht boven Sortis-Hooft, die Echt-lust soo kan plett'ren,
Dat sy in desen Staet, door 'tNoodt-lot van den Al,
Haer lucks-licht-windigh Radt staegs moet en keeren sal:
'tWas Louwicks Bruylofs-Feest, Maria Hoeck-geest mede,
Die dees gewijde Schaer luyd-ruchtigh roemen dede˙
'tZijn die (uytgalmde sy) die, spijt d'Echt-haters aerdt,
In echte liefd' en trouw t'saem echt'lijck zijn gepaerdt,
Nae-tredend' Vrou Natuyr, die, in dit tijdlijck leven,
Schijnt yder, nae sijn lust, een Met-gesel te geven:
Als Gracco sijn Corneel, geen Tymon, noch Alcest,
Die 'tEchte Bedt geleeck by sijner Honden-Nest;
Maer die in rechte liefd', gestuyrt door liefdens-Reden,
Staegs trachten hare echt echt-lievend' te besteden,
Als Mythridates Vrou, Lucreets, jae vrou AEmiel,
Op wiens echt-graegde hart dees echts-dauw neder-viel,
Aen d'haters van de Echt, (Exempel voor ons allen)
Moest, nae d'Hebreeusche Wet, den vollen Vloeck op-vallen,
Den Keyser Iuliaen, jae Constantijn, August,
Lycurgo, en Alvijn, echts-waerde was bewust:
| |
[pagina 104]
| |
Leest Saelmons, Abrams lust, siet Iacob wat hy dede
Om Rachel, die veel hoon, jae swaerheydt heeft geleden,
Soo dat een yder mensch, hoe hoogh van Godt begaeft,
Nae desen heyl'gen staet geduyrigh heeft gedraeft.
Dies mijn hoogh-waerde Vriendt, verlatend' d'eensaem leven,
Sich aen een Bed-genoodt kies-keurigh heeft begeven,
Aen een wiens eer en deught soo vlug-rijck stijgt om hoogh,
Dat sijn gegrifte liefd' haers tweede eenheydt soogh.
Wat aengenamer lust, wat soeter Zielens-blyheydt!
Dan uyt d'een-ziel'ge Twee te soecken zielens vryheydt!
Wat harts-verquickend' vreugdt, valt soeter voor 'tgesicht,
Als 'tdribb'len voor haer bey haers echts-gebooren Wicht,
Waer in haer eygen Beeldt, gantsch buyten schijn bedrogen,
Sy spieg'len in het glas, haers bey-verliefde oogen,
Wanneer het lodder-Wicht het vroeg-Woordt Taet, of Mem,
Wt-lispen sal met spel sijns eerst-gegeven stem.
Dees Redens-recht besluyt ick stracx mijn hart in-druckte,
En Phoebus (die den slaep, mijns duysel-droom wech-ruckte)
Om-scheen dees lieve Schaer met sijn asuyre wolck,
En sagh in hare plaets den aller-Goden Tolck,
| |
[pagina 105]
| |
Die siende my verbaest door 'tgrondigh wel aen-mercken,
Sey: Nootmans, ey, hoe dus! schrickt gy voor Pallas wercken?
Die nochtans uwe graegt' soo yverigh bemindt,
Dat niemant in dit Rondt oyt meerder Lievert vindt!
Schrick niet voor dit verhael, maer wilt, door syl'bens-tellen,
Minervaes wijse Re'en, op Regel-Dicht in-stellen.
En wenscht u waerden Vriendt Geluck in desen Staet,
Wien niet in't tranen-dal, hoe hoogh, te boven gaet,
Dees prickel-spoor my dwongh, in Reden-rijckheydts-reden,
Wt d'ongesifte breyn sins-arbeydt te besteden:
U wenschend' soo veel heyls en lucken sonder endt
Als tintel-starren staen aen 'sHemels-Firmament:
Dies Bruyd'gom liefdt u Bruydt, nae 'traden aller Wijsen,
Soo sal u luck, op aerdt', op't alder-hoogst' op-rijsen˙
Ey lieft u tweede Ziel, gelijck verdient haer deugdt,
Die, die u offert op d'lieff-lentens harers jeugdt,
Het braefste haers cieraets, het waerdste van haer leven,
Die, die haer eygen self, vry-willigh u wil geven:
'tIs reden dat ghy haer harts-danckbaerheydt bethoont,
Mits sy u liefde nu met dubb'le liefde loont;
| |
[pagina 106]
| |
Want soo een yder Vrou, die d'Echte sal verkiesen,
Met vryheyds eygen Staet, haer selven moet verliesen,
En haer, met hart en sin, geeft onder 'sMans gebiedt,
Ist reden, dat de Vrou de grootste eer geschiet.
En ghy loff-waerde Vrou, ey wilt dees Les onthouwen,
En volgen 'tnae-spoor in, van veel lief-wijse Vrouwen,
Als Iudith en Susan, als Esther, en veel meer,
Als Sara die haer Man, staegs noemded haren Heer,
Gehoorsaem zijt in als, daer billickheydt doet neygen
V neygingh tot sijn wil, soo zijt ghy Louwijcx eygen,
Wacht u voor boos berisp, voor tegen-wils gestrijff,
Voor knorringh en gepruyl, voor 'sDuyvels snood' gekijff.
Soo sult ghy alle twist wijs-gierigh kunnen sussen,
En wat u meer ontbreeckt, smoort dat door 'tsoet af-kussen,
Door 'tkussen dat u Man, staegh stellen sal te vree,
En seggen: Dat ghy wilt, Lieff kom, dat wil ick mee.
Hier mee, ver-eende Twee, wensch ick den Heer der Heeren,
In luck en voorspoedt wil u Kinder-teeldt vermeeren:
Godt geeff een jongen Soon, een klapper van zijn Taet,
Voor 'tIaer, door beyder lust, voor uwe oogen staet.
|
|