Jeugdige minne-spiegel

[p. 100]

Echts-eer-riim Aen den Eer-waerdigen, Achtbaren, Konst lievenden Phillipvs Lovvvycx Ende d'Eerbare, Deugd-rijcke Maria Hoeckgeest, In d'Echt vergadert den 4. Sprockel-Maent, Anno 1632. in 'sGraven-Hage.

Propert.

Exemplo juncta, tibi sint in amore columbae
Masculus, & totum fæmina conjugium.

Nu onlangs eer Auroor, ontlast van nevels-naerheydt,
Beglanst had berg en duyn met toertsens held're klaerheyt,

Eer Titans-blond-gestrael ververwde 'tmorgen root,

Ick uyt mijn diepen slaep, als sluymer-los, ontschoot;

Nae dat ick was ontwaeckt wierdt stracks mijn geest gedreven
Sich, naer haer oud' gewoont, in't blaed'loos Bosch te geven,

[p. 101]

 

'tGeen door Autumni-storm soo droevigh was berooft

 

Dat selfs der vog'len stem oock schielijck was gedooft:

 

Daer zijnd' in eensaemheydt, ontvluchtend' 'smenschs versellen,

 

Gingh ick in't jonge els haer telgjes-stammen tellen,

 

Soo langh op 'tdorre spits, eens kleyne kruyn-gebergt,

 

Tot weer der droomen-Godt my hadt tot slaep getergt˙

 

Hier zijnd' in soete rust, van schepsels af-gescheyden,

 

Heeft my een Maegt verselt, een Maegt, die stadigh leyden

 

Sal mijne Redens-graegt: Ick meen mijn Sangh-godin,

 

Die nam, gelijck sy plagh, weer stracx mijn harssens in.

 

Soo dat in 'tsinnens-Choor, door d'inbeelds-mildheyts-ader,

 

My docht op 'tHeel'con sat den Aller-Goden-Vader,

 

Den Vader Godt Iupijn, die Pallas heeft gebaerdt,

 

Die oock in't Goden-rey, wijs-straligh was vergaerdt.

 

Naeu was my dese schaer, vol Godlijckheyds vermogen,

 

Verschenen voor 'tgesicht mijns toe-gesloten oogen,

 

Of 'khoorde stracx 'tgegalm eens soete neurs-geschal,

 

'tGeen yder, op dees stem, nae-bootsend' singen sal.