Jeugdige minne-spiegel

[p. 66]

Harders-Klacht,

Stemme: Schoonste Nymphje van het Wout.

Ach verharde Harderin
Die, door min,
Al de bergen, bosschen, dalen
Al de starren, son, en maen,
Doet vergaen
Boven uyt des Hemels-Salen.

Siet u Harders volle krop

Boven op
Van die hoog-verheve kruynen
Neurt dit stadigh droevigh uyt
Op sijn fluyt,
Dat het schatert door de duynen

Is liefs schoone borst van stael

Of metael,
Of gesmeet van harde bergen
Dat sy nimmer hare slaeff,
Tot sijn gaeff,
Sou een minne-soentje vergen.

Steeds mijn drabb'lig woeligh vee

Gaet dan mee
Door de dik-begraesde weyden
En beweent een yder tret
Die ick set,
Jae betraent de groenen heyden.

[p. 67]

 

Somwijl pluck ick af een roos,

 

Schoon van bloos,

 

Schoonder als een root scharlaken,

 

Die'k (gescheyde vande maets)

 

In u plaets

 

Vergelijck by u schoon kakaen.

 

 

 

Dan verêert my Vrou Pallas

 

Een gewas

 

Nat bedaut met 'sHemels-Nectar;

 

Maer ick vind' ghy over-bromt

 

Al 't gebloemt,

 

Mits gy zijt de gulde trek-star.

 

 

 

Trek-star, die in 's Hemels-pool

 

Godt AEool

 

Steeds verselt met hem te waken;

 

Op dat Boreas te strangh

 

Met sijn gangh

 

Niet en scheur Godt Jupijns daken.

 

 

 

Noyt was Harders-trou soo kleyn

 

In't gemeyn,

 

Datmen trouwer Lief sou vinnen

 

Dies ik sweer by 'tvlockje teer,

 

By mijn eer,

 

Dat ik stadigh u sal minnen.

Een of Geen.