Van den Exter.
DEse bonte Exters zijn gratigh in het eeten, en al watse vinden is haer kost.
Geyl in 't paren, leggen negen eyeren, en kippen veeltijdts blinde Ionghen. Haer nesten maken sy aen Doornheggen, en Bomen van doornen, van binnen met slijck, hebbende twee enge openingen, somwijlen twee nesten maeckende, om die haer willen vernestelen, te bedriegen, sy weten de eyeren tusschen de klauwen te vatten, van gelijcken haer Iongen, en van 't eene, in 't andere nest dragen. Door de kortheyt van haer wiecken vliegense niet hoogh, noch verre, maer huppelen over 't aerdtrijck, en quicken met de staert als de Quipstaerten. Sy konnen allerley stem, en geluydt naer bootsen; men kanse seer geestigh leeren klappen. Plutarchus verhaelt, dat te Romen een Barbier een Exter hadde die niet alleen sprack als een Mensch, maer het geblaer, stem, en geluyt der Dieren, en Vogelen perfect kon na bootsen, en uytdrucken; ja 't speelen op Instrumenten, Pijpen, en Fluyten, soo net dat hy oock de maet hielt. Een seker Edelman een Exter hebbende die hy belast hadde (een quaedt oogh op sijn Gemalin hebbende) datse hem soude seggen, of de Pol wederom by haer
Auteursrechtvrij
