Het licht

[p. 86]

XIII.
Dien avond

Dien avond dat twee bleeke handen
betoetsten het klavier, zoodat
ik, starend naar de groene wanden
der duistere kamer, vergat

te denken aan de melodie
van 't rytmenzware lied
slechts luisterend naar de zangen die
ik voor me zelf alleen geniet,

ware 't mij zoet geweest te zeggen
- helaas, wist ik aan wie! - hoezeer,
ofschoon 't mijn droefheid zal weerleggen,
ik werkelijk liefde ontbeer.