Lees maar, er staat niet wat er staat

[p. 49]

Straat-muzikant

Verlakte punten dragen mijn molières,
Wier ouderdom nog krakend lachen kan.
En mijn rijk hart verkiest de straten van
Voorname gevels, stoepen en portières.

In ruime kamers en zon-lichte serres
Luistren de menschen, even opziend, dan
Naar den guitaar en naar den ouden man
Die zegevierend zingt van zijn misères.

Maar niemand weet, wat lied ik moet bedwingen
Als 't avond wordt in de verlaten laan
En ik mijn dak-raam hoog heb opgeschoven -

Dan wil mijn instrument de weemoed zingen
Van 't stervens-moede hart, - maar zie, daar gaan
De goede sterren, één voor één, naar boven.