Voor-beeldt der waere deught
(1692)–Franciscus Nerrincq–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
Lof-dicht ter eeren van den H. Casimirus,PRINCE VAN POLEN, naer onse Lieve Vrouw gekosen tot Patroon vande Sodaliteyt in't jaer 1651. van de MEERDER-JAERIGE JONGH-MANS In het Collegie der Societeyt Jesu Binnen Mechelen
SIet hier een Conincx Soon, Ga naar voetnoot+
By Godt een uyt-vercoren,
Prins Casimier genoemt,
Vyt Casimier geboren;
Heel wonder inde deught,
En wonder inden naem; Ga naar voetnoot+
Met recht by alle menschen,
En Godt seer aen-genaem.
Van't Huys van Oostenryck Ga naar voetnoot+
VV is Casimier gesproten
Vyt d'edel Jsabel
In wien men sagh besloten
Den Adel met de deught;
Van soo een weerden Stam
Dit heyligh wonderkindt
Prins Casimirus quam.
| |
[pagina 24]
| |
O wat een groote vreught
Voor Moeder ende Vader,
Met soo een wond'ren Soon,
't Geluck van bey te gaeder!
Ghy zijt wel om u Croon
Van heel het Ryck geacht,
Maer meer om desen Soon,
Die ghy hebt voort-gebracht.
Hoe heyligh sal dit kindt
Prins Casimier noch wesen!
Een Prins van heel het Ryck
Voor d'ander uyt-gelesen!
VVeet dat hy van u Croon
De Peerel wesen sal,
En onder heel 't Geslacht
Verheven boven al.
Dat heeftmen wel gesien
Oock in sijn jonge jaeren:
Dan wist hy met den tydt
Veel deughden te vergaeren;
En soo hy meerder wierdt,
Te meer aen Godt beviel
Sijn suyver brandend' hert
En on-geschende ziel.
Ga naar voetnoot+ Gelijck het Sonne-licht,
Dat opde aerd' comt daelen
| |
[pagina 25]
| |
In't rysen voorder groeyt, Ga naar voetnoot+
En door sijn helder straelen
Ons meer en meer verlicht
Tot 't midden van den dagh,
Aldus men Casimier
In deughden groeyen sagh.
Den dagh was noch te cort;
VVas hier niet mê te vreden,
Maer gingh den heelen nacht
Oock in't gebedt besteden:
Hoe dickwils d'helle Maen
Hem voor de Kercken sagh!
VVaer hy oock heel den nacht
Ter aerden neder-lagh!
Seght my ô Hemelsch Hof,
ô Engels van daer boven;
Als ghy dien teeren Prins
Soo sijnen Godt saeght loven,
VVaert ghy niet heel verstelt,
Als g'hem ter aerden vondt?
Voorwaer ick meyn', dat ghy
Hier heel verslaegen stondt.
Dan sliep hy voor een tydt,
Doch sliep als in een waecken,
Tot sijnen Godt te naecken;
| |
[pagina 26]
| |
De ziel was dan gerust,
In volle peys en vrê,
VVant Godt oock met hem sliep,
En waeckte t'samen mê.
Hoe meer ghy letten sult
Op Casimirus wercken,
Hoe meerder hem sult sien,
En wonderlijcker mercken:
In hem was anders niet
Als liefd' en Godes min,
Al wat hy onder-nam,
Dat hadt iet wonders in.
VVat mensch beschryven sal
Sijn droevigh mede-lyden
Met Iesus Godt en mensch,
Die soo hadt willen stryden
Oock tot de doodt des Cruys
Voor't menschelijck geslacht.
VVat smert voor Casimier,
Als hy het over-dacht!
Hoe was sijn hert bedroeft
Om Christi bitter sterven
Ach 't was al sijnen wensch,
Sijn leven oock te derven!
VVel hoe, seydt hy, sal Godt
Voor my gestorven zijn?
| |
[pagina 27]
| |
En sal ick plichtigh mensch
Oyt leven sonder pyn?
Ghy weet ô droeve Maeght,
Ghy kont'er best van spreken,
Hoe 't medelydend' hert
Van droefheydt quam te breken;
Als hy in Christi doodt
Oock uwe smert aen-sagh,
Ach 't was oock in sijn hert
VVel eenen harden slach!
Hy treurde met de Maeght
Als Soon of liefsten Broeder,
VVant hy hadt haer van jonckx
Vercoren voor sijn Moeder,
En met een teere liefd',
En suyver hert bemindt,
Om soo haer vriendt te zijn,
En aen-genomen kindt.
Dat soet en heyligh Dicht
Hier van genoegh can spreken, Ga naar voetnoot+
VVaer in sijn teer gemoedt
Tot haer soo heeft gebleken:
Looft, seydt hy, myne ziel,
Looft haer op't aldermeest,
Verheft oock door het jaer
En viert Marias' Feest.
| |
[pagina 28]
| |
Gants was hy tot die Maeght
In liefde op-getogen
Tot spyt van Venus kindt;
Dat eens quam aen-gevlogen,
Vol anghst en heel ontstelt
Met boogh en pyl in d'handt,
Om in die suyver ziel
t'ontsteken sijnen brandt;
Maer 't was al te vergeefs;
Het hadt voor niet geschoten;
Dit schieten hadt wel haest
Aen 't dertel wicht verdroten;
Den schutter met sijn schicht
Hem geensints schaden kondt,
VVant't suyver hemelsch stael
Hadt eerst sijn hert gewondt;
Hier-op soo vloodt het wicht;
En qualijck was 't verdwenen,
VVanneer een helder licht
Sijn ziel weer hadt beschenen
Van meerder suyverheydt,
En van een hooger prys,
Heel eyghen aen een geest
Van't hemelsch Paradys.
Dien Enghel Casimier
Die leefd' een Engelsch leven,
| |
[pagina 29]
| |
By Godt meer als een mensch
Om sijne deught verheven;
VVanneer een heete korts
't Teer lichaem over-viel,
Doch sonder achter-deel
Van d'on-bevleckte ziel.
Eylaes de korts verheft,
Prins Casimier moet sterven,
En in sijn eerste jeughdt
Hy moet het leven derven;
Maer hoort noch eens ô Prins,
Hoort eens den Medecyn:
VVilt ghy heel buyten vrees
En uyt 't peryckel zijn,
Ghy moet de Suyverheydt,
Oft wel het leven laeten;
Niet anders u voor't lest
ô Prins sal connen baeten;
ô VVonderbaeren slach!
Siet wel, wat ghy verkiest,
Oft anders al de hoop'
Van't leven ghy verliest.
Seer wel: ick liever sterf,
Om suyverlijck te sterven;
'k VVil, midts ick suyver sterf,
Dit leven geeren derven;
| |
[pagina 30]
| |
'k Heb lanck genoegh geleeft,
Al sterf ick inde jeught,
Als ick in Godt maer sterf,
En in die suyver deught.
Ga naar voetnoot+ Dat sneeuw-wit suyver dier
Van eertydts hoogh verheven,
Moet sich aen Casimier
Al verr' ten onder geven:
Om't slyck maer te ont-gaen,
Dit beestjen liever sterft;
Aldus uyt suyverheydt
Den Prins het leven derft.
ô VVonder heyligh Prins
Vyt Suyverheydt gestorven!
ô Suyver offerand'!
Als nu noch on-bedorven!
Dus Godt den Prins vereert,
Dat 't vleesch niet en bederft,
Terwyl sijn suyver ziel
Den loon uan glori' erft.
Verheught u Polsche Volck
In Casimirus Leven,
Die sich ter eeren Godts
Ten besten heeft gegeven,
Verheught u in dien Prins,
Die oock sijn vaderlandt
| |
[pagina 31]
| |
Soo dickwils heeft bewaert
Van Turck, en 'svyandts handt.
Gaet voort u weerden Prins
Vyt danckbaerheydt te vieren,
Gaet voort sijn jaersche Feest
Met vreughden te vercieren;
Jck hop', noch ander volck
Hem oock verheffen sal,
En sijne wonder deught
Verconden over al.
VVy comen oock voor't lest
Tot u hoogh Prins geboren,
Alhier voor ons Patroon
Te Mechelen vercoren;
VVilt ons behulpsaem zyn,
Vw' Dienaers alle-gaer,
Soo wel op dese Feest,
Als door geheel het jaer.
Siet dees vergaederingh'
Van Jonckheydt uyt gelesen;
ô Suyver Jongelinck
VVilt haer een toe-vlucht wesen;
Ghy sult op ons Autaer,
En in ons herte staen:
Doch wilt oock u soet hert,
En oogen op ons slaen.
| |
[pagina 32]
| |
Maer als wy uwen loff,
En deughden soo betrachten,
Jck hop', gy door uw' jonst
Ons niet en sult verachten;
Jck hop, dat gy by Godt
Sult wesen ons Patroon,
Om soo daer naer met V
t'Ontfangen d'Hemelsch Croon.
|
|