Voor-beeldt der waere deught

[fol. §§7r]

Aenden Eerweerdigen Vader P. Franciscus Nerrincq der Societeyt Jesu
Uyt-druckende 't Leven van den H. Casimirus met verbeeldingen vande Sonne in de Verheffinge Sijnder HH. Gebeenten inde Sodaliteyt der Meerderjaerighe Jonghmans tot Mechelen.

WAt on-gepleegden glans komt dese Stadt bestralen?
Comt over Mechelen een nieuwe Sonn' afdalen

Met glinsterende vier? My dunckt, dat sy meest blinckt,

En op Sodaliteyt der Jongh-mans neder sinckt.

Gevlerckte Peerden, die voorts-stuuren Phoebus wagen,
Komt gy, als Phaëron, in brand het aerdryck jagen?

Geensins: maer lieffelijck door't hemels straelslicht

Met held'ren Sonneschyn verlichten ons gesicht.

VVat segg' ick? doet die Sonn' in brand niet alles raken?
'K Sien zielen en gemoed ontvoncken, b[o]rnen, blaken,

En gloeyen t'alle kant: Gy zijt het Casimier,

Gy zijt die suyv're Sonn', gy zijt dat hemelsch vier.

[p. §§7v]

 

Van uwen op-ganck, is den om-loop van't heel leven

 

Tot uwen onder-ganck, O Middagh-Son! beschreven:

 

Uw' cracht, uytwerckingen, uw' deughden hier verdeeldt,

 

Zijn tot verwondering', en navolg' uytgebeeldt.

 

VVie wasser doch bequaem, een Sonne te verlichten?

 

Oft met haer stralen, te beschynen ons gesichten?

 

Gelijck voor Phoebi koets den rooden Dageraet

 

Vytstroyend' Rooskens, wat in't Oosten voren-gaet;

 

Soo Nerrincq even eens tot ons Neerlandsche Volcken

 

Brenght Casimirus naem door't drift der silv're wolcken

 

Tot binnen Mech'len toe: en hy ontsluijt de baen

 

Voor d'aencomst vande Sonn', die daer sal stille staen.

 

Francisee sonder V bleef sulcken licht in Polen

 

Alsonder d'asschen 't vier, voor Nederland verholen:

 

't Moest opden candelaer; 't moest blick'ren in Godts-zael

 

Vytschietend'e over ons, een hert-doorgaende strael.

 

Als door u toedoen eerst soo Heylige Gebeenten

 

Verr' achtbaer boven goud, of weerdige gesteenten

 

Aen uw' Sodaliteyt voor gift, voor eenen schat,

 

Vyt Polen zijn beschickt, ter stont de Penn' gevat,

 

Francisce strax door V krygt dese Sonne luyster.

 

Is't wonder, dat, gelijck de Sterren snachts in't duyster

 

Aen't welfsel vande locht, de Meerder' Jongemans,

 

Die uw' Sodales zijn, oock krygen sulcken glans?

 

Gaet-voort O Dageraet: de Sterren zijn vergadert

 

Naest Casimirus: siet! hun heylsaem Sonne nadert.

 

't Is soo. Als Nerrincq heeft dit Boexken uytgevrocht,

 

Soo heeft-hy voor den dag een Sonn'e in't licht gebrocht.

P.P.I.