Schaduw

XIII

De menschen gaan zoover vaneen
wanneer de schemering is nabij;
ze worden er niet triestig om
of ook niet blij.

[p. 26]

 

Ze speelden immers maar een spel

 

waarin de ziel geen teeken gaf;

 

ze deden enkel met elkaar

 

wat lief, wat laf.

 

 

 

En met een gauw-vergeten groet

 

een scheiding zonder lach of leed,

 

gaat ieder naar zijn eigen huis

 

dat stilte heet.