Schaduw

[p. 23]

Dooi XI

Zooals bij 't sneeuwen

die vlokken vervaard

weiger en trage

vallen op aard,

zoo moeten alle

gedachten van ons

van uit hun hemel

van droomen en dons

dalen op aarde

waar alles dooit

wat sneeuwwit en droomrig

de dingen vermooit.

Droef is de dooi

maar als uitgeblomd

gesmolten bloeisel

gefilterd komt

na duistere reizen

door wijzen grond

[p. 24]

 

kristal is voor de oogen,

 

wijn voor den mond,

 

muziek voor den luisteraar,

 

drank voor de plant,

 

dan leer ik de lesse

 

van dooi in 't verstand.

 

 

 

Dooi, die de vlokken

 

tot wateren wijdt,

 

dooi, die ons wanen

 

tot werken gedijdt,

 

spaar niet de dwepers

 

die midden 't geweld

 

vreezen dat God

 

hun gedroomsel smelt.

 

Geef ons klaar water

 

dat vloeiend verreint,

 

door smarten gefilterd

 

naar de harten fonteint.