Brieven. Deel 10. Laatste periode

Van Fancy.

Onaangenaamheden? Bedreigingen? Man, ge moest Mama kennen! En Papa! En de heele familie! Maar dat ge niet heilig wilt worden heeft z'n goede zy. Ik zou 't ook niet willen. 't Is 'n droog vak. Verbeeld u, daar altyd in 'n hoek te staan, telkens uitgeschilderd te worden (en 't lykt nooit!) allerlei verdrietige mededeelingen aantehooren, (ge begrypt dat er duizendmaal meer gebeden dan gedankt wordt,) en nooit 'n vinger te kunnen uitsteken zonder Papa's wil. Jammer dat ge niet katholiek zyt, en daarom 't meeren-

[p. 370]

deel van die heiligen niet goed kent, anders zou ik u geschiedenissen kunnen verhalen die 't métier in 'n bedroevend daglicht stellen. Maar by de Egyptenaars hadden ze 't beter. Ze mochten naar verkiezing ossen worden, of in kevers en katten kruipen. De barbier naar wien ge zoo belangstellend vraagt, is wèl af. Maak u over hem geen zorg. De tegenwoordige heiligen hebben zooveel speelruimte niet. Wist ge dat Maria Stuart zoo verliefd geweest is op den H. Sebastiaan? Hy was er niet ongevoelig voor, en deed niets dan vloeken: ‘god vergeef me de zondeloosheid!’ Maar 't hielp niet. Hy wàs 'n pop en bleef 'n pop, en zy - baloorig - ging den verkeerden weg op. En als nu de heiligen onder elkander maar wat gezellig waren. Maar neen, niets daarvan! Ze kunnen elkander luchten noch zien, want niets is onverdraagzamer dan ongerepte deugd. Wist ge dat? St. Joris ligt overhoop met Bellona over de juiste afmeting van poetslappen en andere strategische kwestiën. Sinte Cecilia schryft vinnige artikels in de courant tegen Polyhymnia over 't invoeren van den doedelzak in de hemelsche kooren. Vulkaan spuwt vuur en vlam tegen de donderheiligen die vervalschte bliksems rondventen. Papa heeft hem laten zeggen dat-i hem keizer van Rusland zou maken als-i z'n gemak niet hield,

[p. 371]

en sedert dien tyd houdt zich de arme god wat bedaarder.

Zoo ziet ge, m'nheer de uitgever, dat ook in den Hemel niet alles zoo rooskleurig is als wel eens verteld wordt door sommigen die er nooit geweest zyn. En 't is my 'n waar genoegen u daarvan een en ander meetedeelen om u 't berusten in aardsche moeilykheden wat makkelyker te maken. Mama heeft me dit zeer uitdrukkelyk opgedragen. O, zy heeft slag van troosten. Zy! Waarschynlyk waart gy er niet by toen Sokrates stierf? Ge hadt dien glimlach moeten zien, die kalme tevredenheid moeten voelen ... neen, 't was meer dan dat, hy was gelukkig! Dat heeft Zy gedaan!.....................................................................

[p. 372]

Observez, madame, que la grandeur des héros véritables n'est nullement atténuée par le récit de leurs faiblesses, voire même de leurs vices.
Prosper Mérimée.