Brieven. Deel 8. Multatuli-Busken Huet 1867

[p. 5]

Multatuli - Busken Huet.
Tweede deel.
1867.

[p. 7]

Aan mevr. Douwes Dekker - van Wynbergen.

VIII.

Coblenz, Woensdagavend 9 Jan. [1867]

Lieve beste Tineke! Eindelyk wat goeds. Voor acht dagen klaagde ik dat men zoo'n vreesselyk leven maakte boven ons hoofd, en ik kreeg ten antwoord dat dit niet anders kon, en dat wy als 't ons niet aanstond maar liever moesten verhuizen. Dat zou dus den 15^den zyn, maar wy waren achteruit in de betaling, en goede raad was duur hoe wy tegen dien dag aan 't noodige geld komen zouden.

Zoolang ik nu aan 't zwerven was, stond my 't hoofd niet naar werken. En er kwam nog iets

[p. 8]

by. Ik had maar eventjes f 600 schuld aan van Helden. Ik schrikte als ik daaraan dacht, en de onmogelykheid om dat in eens aan te zuiveren maakte my vaak moedeloos. Bovendien was meestal de nood zoo dringend dat de tyd niet toeliet om iets aftemaken.

Op eens besloot ik den schrik voor die schuld aan van Helden te overwinnen en aan 't werk te gaan. Ik vroeg hem my, boven 't genotene, f 10 per vel te zenden, en dan zoo de zaak af te doen. Maar en attendant begon ik al. Ik schreef een stuk, 't is al byna af, van zes vel: ‘Een en ander naar aanleiding van Bosscha 's Pruisen en Nederland’. Op 't oogenblik kryg ik van Helden's brief dat hy zorgen zal dat ik voor den 15^den de noodige f 60 heb, en dat ik kan voortgaan. Nu, dat is hoofdzaak. Ik ben aan 't werk! Eindelyk. Nu heb ik er plezier in, en ik zal werken comme un nègre, zooals Tissot van Menado zei. Ik beloof je te verlossen voor augustus, en als ik myn doel bereik zal je de tentoonstelling van Parys zien. Ik hoop eenige maanden achtereen 15 à 20 vel 's maands te leveren, dus zoolang geen armoed te lyden, de schuld van van Helden royaal aftedoen en genoeg over te houden om je van Milaan te halen en ons interigten. Ik zal je natuurlyk myn brochure

[p. 9]

laten zenden. Dat ding is zoo belangryk niet, maar als begin om weer aan den gang te komen is 't veel waard. Deze week heeft mimi de berigten voor den Haarlemmer gemaakt, ik hoef 't maar over te schryven. Zy doet alles om my te helpen. Ik stuur je eens een stuk van zoo'n Haarlemmer. Dat artikel ‘van den Ryn’ is van ons. 't Is misschien vervelend om te lezen, maar de eigenaars van de courant willen 't niet anders. Er hoort attentie toe om alle vyf dagen zoo'n geseur behoorlyk by elkaar te hebben, en vooral om nooit daarin iets te zetten van eigen denkbeelden, dat mag niet. Als ik goed aan 't werk ben zal 't my erg vervelen, maar ik zal 't niet opzeggen, dat begryp je. Ik wou zoo graag dat mimi 't heelemaal voor haar rekening kon nemen, maar 't zal bezwaar in hebben dat men haar hand ziet (of niet de myne). Later wou ik een middel vinden om dat te veranderen. f 25 's maands is niet veel, maar toch altyd wat.

Nu zal ik weer meer pleizier hebben je te schryven, nu ik uitkomst zie. Ik was beschaamd dat ik je nooit hulp kon toezeggen. Ik ben benieuwd hoe 't met Edu's verjaardag is afgeloopen. Zoodra ik kan zal ik myn schae daaromtrent inhalen. Non heeft ook zooveel te goed, 't lieve kind! Och, ik eet nooit zonder daarby

[p. 10]

te denken of de kinderen daarvan zouden houden. Van middag had ik boerekool. Mimi wordt een vituoos in die dingen. Och, myn oog valt daar op een paar regels uit je brief. Toen ik die 't eerst las niet, maar nu lees ik ze met pleizier. Je zegt dat je hoopt dat ik voor augustus wel wat zal gevonden hebben. Dat hoop ik nu ook. Wees nu maar verder dapper in 't verdragen van de onaangenaamheden. Er is nu een einde aan te zien.

Van Siet heb ik een lieven brief. Dat doet my veel pleizier. Zy is trouw en kon de brouille niet goed verdragen.

Om allerlei redenen zullen we nu naar Keulen gaan. Schryf dus daarheen poste restant. Zoodra ik daar een adres heb zal ik 't je geven.